Analizując rolę różnych funduszy publicznych trzeba więc ciągle mieć na uwadze przedmiot finansowania lub - inaczej - cele społeczne, gospodarcze, polityczne i inne, realizowane za pomocą funduszy publicznych. Jeżeli w sferze finansów rozróżniamy finanse prywatne i finanse publiczne, a w sferze realnej (rzeczowej) występuje sektor gospodarki prywatnej i sektor gospodarki publicznej (w skrócie sektor publiczny), to pogłębiając nasze rozważania musimy ustalić relacje między sektorem publicznym a finansami publicznymi. Sprecyzowanie tych relacji jest konieczne do lepszego zrozumienia treści ekonomicznych, społecznych itp. finansów publicznych, a także ze względu na pewien chaos terminologiczny obserwowany zarówno w literaturze, jak i w praktyce.
Niekiedy terminy: finanse publiczne i sektor publiczny są używane zamiennie. Sprzyja temu w sposób naturalny wieloznaczność samego pojęcia państwa, kojarzonego z finansami publicznymi i sektorem publicznym
1) wydatki materialne związane z zakupem przez władze publiczne dóbr i usług niezbędnych do spełniania przez nie funkcji statutowych,
2) wydatki transferowe nie związane bezpośrednio z mchem towarów i usług, lecz będące najoczywistszym wyrazem redystrybucji dochodów przez państwo (emerytury, zasiłki, subwencje itp.).
Występowanie tych dwóch rodzajów wydatków państwa, o zdecydowanie różnym charakterze, prowadzi do ważnego wniosku, że w obszarze jego działalności zachodzą różnorodne zjawiska i procesy gospodarcze. Powstaje wobec tego istotne pytanie i wątpliwość, czy termin „sektor publiczny" nie jest nazbyt dowolnie używany w teorii i praktyce. Wątpliwość ta podnoszona jest także w Iiteraturze2 . Dla sektora publicznego - podobnie jak dla finansów publicznych - spoiwem jest nieprywatna własność majątku i funduszy.
Różnica między działalnością skomercjalizowanych przedsiębiorstw i jednostek publicznych z zakresu administracji publicznej sprowadza się głównie do źródeł finansowania. Przedsiębiorstwa działają na zasadzie samofinansowania,