6830719566

Badanie wskaźnika pęcznienia

Wskaźnik pęcznienia określa się wg wzoru

V = -    100% = ^h    iOO%.

V    h

gdzie V — objętość pierwotna próbki gruntu przed zalewaniem wodą, V" — objętość próbki gruntu po maksymalnym spęcznieniu, ti— wysokość pierwotna próbki gruntu przed zalaniem wodą, h" — wysokość próbki gruntu po maksymalnym spęcznieniu.

Badania wskaźnika pęcznienia wykonuje się w edometrze umieszczonym w naczyniu z wodą (rys. 7.1). Próbki do badań wskaźnika pęcznienia przygotowuje się podobnie jak do badań ściśliwości, z tą różnicą, że w pierścieniu tnącym umieszcza się wkładkę ograniczającą wysokość próbki do 10 mm (rys. 7.2). Przy badaniu próbek o strukturze naruszonej, grunt zagęszcza się bezpośrednio w edometrze, przez górny filtr, do przyjętej gęstości objętościowej. Po ustawieniu czujnika zegarowego do naczynia, w którym

Rys. 7.1. Aparat do badania wskaźnika pęcznienia gruntów

I — edametr z próbka, gruntu, 2—naczynie z woda, 3 — czujnik zegarowy, 4 — nóżka czujnika. 5 — statyw

Rys. 7.2. Przyrząd do pobio-aiia próbek

I — górna pierścienia, 2 — dolna część pierścimia (mataL 3 — pia^cień, w którym mieści się próbka 4 — wkłatka rndakiwa