Trwałość rozwoju wiąże się z jego zrównoważeniem.18 „Ochrona środowiska, a także uwzględnienie w działalności gospodarczej interesu społecznego, to zagadnienia istotne dla przedsiębiorców poważnie myślących o długoterminowej działalności. Rozumieją oni, że do prowadzenia firmy niezbędne są zasoby naturalne oraz energia, a także zdolność środowiska do neutralizacji powstających w wyniku działalności gospodarczej zanieczyszczeń.” 19 Zrównoważoną (dodatkową) wartość dla przedsiębiorstwa może kreować tzw. zielony łańcuch wartości, który jest wynikiem włączenia aspektów ekologicznych w obszar zainteresowania kadry menedżerskiej i poszerzenia tradycyjnego łańcucha wartości. Zgodnie z tą filozofią, „przyjazne dla środowiska strategie, praktyki i procesy powinny być zintegrowane we wszystkich fazach łańcucha wartości”.20
Współcześnie działania ekologiczne, przez swoją innowacyjność, przestają być jedynie tymi, które generują koszty, wręcz stają się źródłem przewagi konkurencyjnej. Podążanie po ścieżce rozwoju zrównoważonego przyczynia się do21:
- poprawy efektywności operacji,
- wzrostu konkurencyjności produktów,
- poprawy wizerunku firmy,
- udoskonalenia zarządzania,
- rozwoju infrastruktury,
- znacznej redukcji kosztów zakupionych materiałów, zużytej energii i wygenerowanych odpadów,
- sprawniejszej kontroli emisji zanieczyszczeń,
- wyeliminowania lub zmniejszenia liczby awarii środowiskowych.
W przypadku zakładów kamieniarskich zrównoważony rozwój można bardzo silnie utożsamiać ze społeczną odpowiedzialnością biznesu. Z pewnością obie koncepcje wymagają od przedsiębiorstw dostrzeżenia ich działalności w szerokiej i długoterminowej perspektywie.22
18 Tamże. s. 76.
19 Tamże, s. 88.
20 Leszczyńska A., Rozwój zrównoważony - paradygmat czy moda w naukach o zarządzaniu?, [w:] Nowe tendencje w zarządzaniu. Pawlak M. (red.). Wyd. KUL, Lublin 2010, s. 19.
21 Tamże. s. 19-20.
22 Por. Leszczyńska A., Rozwój zrównoważony - paradygmat czy moda w naukach o zarządzaniu?, [w:] Nowe tendencje w zarządzaniu. Pawlak M. (red.), Wyd. KUL, Lublin 2010, s. 88.
14