10191799

159

Kronika

Rekultywacja i zagospodarowanie gleb zdewastowanych przez górnictwo siarkowe — dr S. Lekan i dr S. Siemion;

Możliwość zagrożenia czystości gleb i wód w wyniku intensyfikacji rolnictwa — prof. dr hab. inż. A. Chojnacki;

Wpływ hutnictwa cynku i ołowiu na gleby i rośliny — mgr A. Faber i mgr Z. Wrońska;

Wpływ zanieczyszczeń przemysłowych na wartość biologiczno-pokarmową roślin — dr Z. Stankiewicz;

Ochrona i kształtowanie gruntów rolnych — prof. dr J. S i u t a.

Po referatach wyświetlono filmy o dewastacji i rekultywacji gruntów przekształconych przez przemysł chemiczny oraz przeprowadzono krótką dyskusję.

Następnego dnia przedstawiono następujące referaty:

Możliwości wykorzystania elektrownianych odpadów paleniskowych do użyźniania gleb — prof. dr O. Nowosielski;

Stan aktualny i potrzeby fitomelioracji krajobrazu w Polsce — dr Z. Jakubczak;

Kompostowanie odpadów komunalnych dla potrzeb rolnictwa — dr G. Wasiek;

Rekultywacja składowisk odpadów paleniskowych — prof. dr F. M a c i a k;

Problemy geoarchitektury w górnictwie odkrywkowym — dr J. S t a w i n;

Efekty nawożenia upraw sosnowych popiołem po węglu brunatnym — prof. dr hab. W. Mucha, mgr A. Sienkiewicz i mgr inż. M. Szymańska;

Stan aktualny i prognoza użytkowania gruntów w Polsce — mgr Z. Tałałaj;

Prawne i organizacyjne zasady ochrony i rekultywacji gruntów w Polsce — mgr inż. B. Żukowski.

Po dyskusji i obiedzie odbyła się wycieczka, pozwalająca szczegółowo poznać Tarnobrzeskie Zagłębie Siarkowe i jego problemy sozologiczne, przedstawione przez prof. dra J. Siu tę z IUNG. Obejrzano wyrobisko kopalni „Machów”, duże osuwisko zwałowiska ze spiętrzonym podłożem, zasypującym drogę (powstało ono w ciągu kilkunastu godzin w marcu 1975 r.), otworowe wydobycie siarki w kopalni „Grzybów” i skażenie siarką okolicznych gleb oraz duże postępy rekultywacji na zwałowisku „Piaseczna”. Na jego skarpach rośnie miejscami już pokaźny las, zaś na wierzchowinę wprowadzono ostatnio plantację wikliny. Wycieczka była jeszcze jedną okazją do wymiany poglądów co do metod rekultywacji.

W dniu 26 V 1975 r. przewodnicy PTTK oprowadzili po zabytkach Sandomierza oraz zapoznali szczegółowo z osuwiskami i profilaktyką zabezpieczenia skarpy wiślanej, po czym przewieziono wszystkich do Puław, zatrzymując się na krótko w Kazimierzu Dolnym.

W rejonie Zakładów Azotowych dr S. Siemion przedstawił ogrom dewastacji lasów wskutek nadmiaru azotu w atmosferze oraz problemy rekultywacji gruntów. Wobec faktu, że rośliny uprawne połowę pobierają sześciokrotnie więcej azotu niż drzewa, zdecydowano się tu wprowadzić intensywną uprawę rolniczą z uzupełniającym nawożeniem. Okazuje się więc, że mimo tak poważnej presji przemysłu chemicznego możliwe jest nawet aktywne życie biologiczne, z tym, że musi ono być odpowiednio ukierunkowane.

Całość sympozjum zakończyła dyskusja i podsumowanie w siedzibie Zakładów Azotowych. Wśród wielu problemów można wyróżnić kilka ogólniejszych. Ze względu na kompleksowość zagadnień sozologiczno-rekultywacyjnych należy dążyć do jak najszybszej integracji poczynań, rozbitych dotychczas na kilka resortów, tj. gospodarki terenowej i ochrony środowiska, rolnictwa, górnictwa i energetyki. Szybko też powinny powstać wyspecjalizowane przedsiębiorstwa rekultywacyjne wobec coraz poważniejszych i trudniejszych zadań z tym związanych. Szkolnictwo musi zacząć kształcić kadrę specjalistów rekultywacji, przy czym najbardziej powołane do tego byłyby akademie rolnicze. W celu ochrony gruntów należy maksy-