1028730728

Struktura procesów inwestycyjnych... 53

również rozwijać w kategoriach prawidłowo skonstruowanego rachunku makro-ekonomicznego, zwracając uwagę na ten prosty fakt, że inwestycje społeczne wpływają w sposób bezpośredni na podniesienie jakości i intensywności procesów gospodarczych, a zwłaszcza na stałe podnoszenie społecznej wydajności pracy.

W tych warunkach trzeba zmodyfikować nasze dotychczasowe poglądy na temat priorytetowej roli procesów ekonomicznych i industriali-zacyjnych i wtórnej roli procesów społecznych i urbanizacyjnych.

Chodzi jednak nie tylko o zmianę poglądów, lecz także o rzeczywistą zmianę struktury procesów inwestycyjnych, a zwłaszcza proporcje pomiędzy inwestycjami przemysłowymi i społecznymi. Problem ten jest przedmiotem specjalnego studium, które obecnie przygotowujemy w ramach Komisji Ekonomiki Regionalnej KPZK. Z tego studium zaczerpnęliśmy niektóre materiały empiryczne, które tu przedstawiamy.

W tabeli 1 przedstawiono rezultaty 2 rachunków:

1.    rachunku odzwierciedlającego stan rzeczywistych współzależności w procesach industrializacji i urbanizacji Polski w latach 1961—1970. W tej dekadzie relacja między inwestycjami przemysłowymi i inwestycjami społecznymi w Polsce kształtowała się jak 100:71,

2.    rachunku odzwierciedlającego stan hipotetycznych współzależności w procesach industrializacji i urbanizacji Polski w latach 60-tych. Jest to próba odpowiedzi na pytanie, jak kształtowałyby się te współzależności, gdyby proporcje między inwestycjami przemysłowymi i społecznymi kształtowały się jak 100:125.

Na tle materiałów tab. 1 można sformułować tezę o optymalnej w danym czasie relacji pomiędzy tempem i skalą procesów uprzemysłowienia oraz tempem i skalą procesów urbanizacji (vide tab. 2).

Tabela 2

Wzajemne relacje pomiędzy wolumenem inwestycji przemysłowych i społecznych

L.p.	Inwestycje przemysłowe	Inwestycje społeczne
1	100	powyżej 200
2	100	200
3	100	175
4	100	150
5	100	125
6	100	100
7	100	75
8	100	50
9	100	25
10	100	poniżej 25

Na tle tej tabeli można zaproponować wstępną i schematyczną typologię rozwoju regionalnego, obejmującą:

A — model nr 6 jako układ rozwoju zrównoważonego,

B — modele nr 7 do 10 jako układy rozwojowe preferujące procesy