50098

Temat ten wybrałem, gdyż jest on bardzo ciekawy, jak również bardzo ważny. Prawidłowy proces komunikowania się odgrywa kluczową rolą nie tylko w życiu każdego człowieka, lecz również w prawidłowym funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.

Różne typy zachowań uczestników komunikowania sią pozwalają na wypracowanie najlepszej strategii, która doprowadzi do osiągnięcia zamierzonego celu.

O sprawności funkcjonowania instytucji przesądza bez wątpienia odpowiednia organizacja pracy własnej i podległego zespołu pracowników każdego menedżera na wszystkich szczeblach piramidy organizacyjnej.

W komunikowaniu sią interpersonalnym, zwłaszcza bezpośrednim i to pod postacią werbalnego i pozawerbalnego, często uczestnicy mają do czynienia z różnymi zachowaniami. W obliczu omawianych i rozwiązywanych problemów uczestnicy komunikacji mogą prezentować następujące typy zachowań:

-    uległe, oznaczające tendencje do ucieczki,

-    agresywne, oznaczające tendencje do walki,

-    asertywne, wskazujące na tendencje partnera do szukania porozumienia.

Wymienione dwa pierwsze typy zachowań oparte są na reakcjach instynktownych, jakie człowiek przejawia w obliczu problemów i zagrożenia.

Jeśli w sytuacji bezpośredniego zagrożenia zarówno ucieczka (zachowania uległe ), jak i podjęcie walki ( zachowanie agresywne ) mogą być skutecznymi metodami działania, to w komunikowaniu się są zwyczajnie nieefektywne. Aby dojść do porozumienia, a więc skutecznie rozwiązać dyskutowany problem, należy wykorzystać takie pozytywne umiejętności jak umiejętność dyskutowania, argumentowania i negocjowania. Są to charakterystyczne cechy zachowań asertywnych. Asertywność to umiejętność pełnego wyrażania siebie w kontakcie z inną osobą czy osobami oraz umiejętność stawiania i obrony własnych praw. Wymienionymi sposobami zachowań ludzkich w procesie komunikowania się, jak już wspomniałem, są trzy typy osobnicze: osoba uległa, agresywna