1098872982

maga od nas społeczeństwo, tym bardziej będzie nas kontrolować patrząc na ręce czy nie są one ubrudzone nieczystymi występkami. Jednostki, które tego nie rozumieją powinny być z naszych szeregów wyłączane, by nie szargali dobrego imienia służby i formacji. Społeczeństwo, oceniając negatywne zachowania, nie ocenia tego jednego policjanta, który popełnił przestępstwo lub zachował się niegodnie, ale przeniesie te negatywne cechy na całą formację, na innych policjantów. Tak niestety funkcjonuje postrzeganie i ocena społeczeństwa. Dlatego też ważne jest, aby od tych negatywnych przykładów odcinać się natychmiast, piętnując niewłaściwe zachowania.

3. Konflikt wewnętrzny

Konflikt wewnętrzny, zwany też motywacyjnym, dotyczy kategorii motywacyjnej i opisywany jest przy pomocy terminologii motywacyjnej, tj. pojęć dotyczących: motywów, potrzeb, tendencji, celów i reakcji. Ujmując najprościej, konflikt wewnętrzny to takie stany, jak: rozterka wewnętrzna bądź rozterka duchowa, wewnętrzne rozdarcie, dysonans, dylemat, dwoistość, sprzeczność, które - połączone z odczuwaniem napięcia emocjonalnego - są stanami przykrymi i wymagającymi redukcji tego napięcia, tj. przywrócenia naruszonej równowagi.

Konflikt motywacyjny to stan psychologiczny, który powstaje w sytuacji, kiedy człowiek uświadamia sobie, że ma do wyboru co najmniej dwa różne sposoby zachowania się albo dwa różne cele do osiągnięcia, albo dwie różne potrzeby do zaspokojenia i musi dokonać wyboru poprzedzonego wewnętrzną walką motywów.

Pojęcie konfliktu motywacyjnego wiąże się z problemem podejmowania decyzji, wykonywania działań w sytuacjach wymagających wyboru. Wybór jest trudny i ujawnia się zarówno w wewnętrznym przeżyciu, jak i zewnętrznym zachowaniu. Konfliktowi towarzyszy:

■    niepewność,

■    świadomość możliwości popełnienia błędu,

■    lęk przed konsekwencjami złej decyzji,

■    lęk przed decyzją nieodwracalną.

O konflikcie moralnym mówi się wtedy, gdy człowiek czuje się zniewolony do złamania jednej reguły moralnej dla zachowania innej.

Nie zawsze więc normy jakiegoś systemu pozostają w zgodzie. Bywają sytuacje, w których jednostka przeżywa konflikt między tym, do czego czuje się zobowiązana wobec drugiej osoby, a tym, co obejmuje mianem obowiązku wobec grupy. Dobro najbliższych i interes społeczny mogą niekiedy stanowić dla człowieka alternatywę nie do pogodzenia.

Różne systemy etyczne rozwiązują odmiennie takie moralne dylematy. Dzieje się to zwykle w ten sposób, że przyjmują one za naczelną jakąś wartość lub zasadę, według której ustala się ważność uznawanych powinności człowieka. Zasady etyki zawodowej mają być z założenia wsparciem dla policjanta, wyznacznikiem ważności poszczególnych zasad, którymi policjant powinien się kierować. To właśnie tutaj w pierwszej kolejności policjant powinien szukać odpowiedzi na pytania i kwestie moralne. Dopiero gdy ich tam nie znajdzie może posłużyć się normami powszechnie obowiązującymi w społeczeństwie, mając na uwadze praworządność i dobre imię służby.