1419577290

Internetu. Przeglądamy publikowane tam katalogi dostępnych na rynku wyrobów, „podglądamy” inne szpitale - może któryś z nich przeprowadził już udany przetarg na zamówienie, które jest dla nas interesujące? Ale gdy to nie pomoże, jesteśmy zmuszeni do bezpośredniego kontaktu z kimś, kto zna odpowiedzi na nurtujące nas pytania. Taką osobą może być np. pracownik zatrudniony u potencjalnego wykonawcy.

W innym przypadku możemy wiedzieć, że dane rozwiązanie, które jest nam znane, zaspokaja nasze potrzeby, jednocześnie nie rozumiejąc, dlaczego działa ono tak a nie inaczej. Jednak, jak słusznie zauważył Albert Einstein, „Każdy głupi może wiedzieć, sedno to zrozumieć”.

Wykonawcy mają dane z pierwszej ręki o rozwiązaniach dostępnych na rynku, a do tego są często jedynym źródłem informacji na temat zamówień innowacyjnych, które na rynek dopiero mają wejść. Zwykle mają wiedzę i umiejętności, aby objaśnić zamawiającemu, jak działa dane urządzenie i z jakich powodów uzyskuje się taki a nie inny efekt. Informacje te mogą się okazać bezcenne dla kogoś, kto otrzymał polecenie opisu przedmiotu zamówienia publicznego.

Kontakty z potencjalnymi wykonawcami ze względów praktycznych mogą być niezbędne w procesie przygotowania postępowania o udzielenie zamówienia. Niemniej jednak, gdy przybierają one postać zakamuflowaną albo, co gorsze, prowadzą do „ustawienia” przetargu pod konkretny wyrób lub firmę, będą słusznie kojarzone z wszelkimi patologiami zamówieniowymi (korupcją, nieuczciwą konkurencją, kumoterstwem itd.) i narażą osoby uczestniczące w tym procederze na sankcje dyscyplinarne, a nawet karne.

Opisanie przedmiotu zamówienia w sposób, który mógłby utrudniać uczciwą konkurencję, stanowi naruszenie dyscypliny finansów publicznych¹. W przypadku jednostek prowadzących działalność leczniczą w formie spółki prawa handlowego czyn taki podlega karze pieniężnej wymierzanej zamawiającemu na podstawie przepisów ustawy - Prawo zamówień publicznych². Z kolei wchodzenie w porozumienie z wykonawcą, przez co sprawca działa na szkodę właściciela mienia lub instytucji, na której rzecz przetarg jest organizowany, stanowi przestępstwo zagrożone karą pozbawienia wolności do lat 3^{3 4}.

Zamawiającemu powinno zatem zależeć na tym, aby kontakty z potencjalnymi wykonawcami były sformalizowane i przejrzyste, a ich efekty nie prowadziły do naruszania zasad udzielania zamówień publicznych w przyszłych przetargach.

Od 20 lutego 2013 r. obowiązują przepisy dotyczące dialogu technicznego". Wynikają z nich pewne rygory, którym musi sprostać zamawiający, gdy zdecyduje się na tę procedurę. Warto podkreślić, iż dialog techniczny występował w praktyce zamówień publicznych na długo przed pojawieniem się w ustawie pzp przepisów go regulujących. Najczęściej działania podejmowane wtedy przez zamawiającego, zmierzające do pozyskania informacji potrzebnych do przygotowania SIWZ, nie były nawet kojarzone z dialogiem technicznym. Uprawnienie do prowadzenia dialogu wynikało wówczas bezpośrednio z dyrektywy 2004/18/WE, w której w motywie 8 preambuły wskazano, że: „Przed rozpoczęciem procedury udzielania zamówienia instytucje zamawiające mogą, przy wykorzystaniu dialogu technicznego, poszukiwać lub korzystać z doradztwa, które może znaleźć zastosowanie w trakcie przygotowywania specyfikacji, pod warunkiem jednak, że takie doradztwo nie spowoduje ograniczenia konkurencji”.

Obecnie stara dyrektywa klasyczna 2004/18/WE została zastąpiona nową -2014/24/UE, w której dialog techniczny został zastąpiony wstępnymi konsultacjami rynkowymi. Zgodnie z art. 40 nowej dyrektywy klasycznej „Przed rozpoczęciem

1

Art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 168, z późn. zm.).

2

Art. 200 ust. 2 pkt 2 ustawy pzp.

3

   Art. 305 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.)

4

   Art. 31 a -3 lc oraz art. 96 ust. 2a ustawy pzp.

18 | S t r o n a