1310108625

11

Belki zespolone stalowo-betonowe należy zabezpieczyć przed rozwarstwieniem ich części składowych na całej długości elementu za pomocą odpowiednich łączników oraz zbrojenia. Łączniki stosuje się w celu zespolenia płyty betonowej (lub żelbetowej) z belka stalową, zbrojenie zaś w celu zabezpieczenia betonu przed ścięciem w otoczeniu łączników.

Stosuje się łączniki zespalające w postaci sworzni, bloczków oporowych, kotew, a także śrub wysokiej wytrzymałości. W przypadku zginanych dźwigarów budynków najczęściej stosuje się łączniki sworzniowe z główką (rys. 5). Przejmują one zarówno siły ścinające jak i rozciągające (rys. 6). Nie stanowią one istotnej przeszkody przy zbrojeniu płyty, a ich nośność na ścinanie, jest jednakowa we wszystkich kierunkach.

	^3_	3~\ r2
		\L
	SjL ^
	V 4	4 J

Rys. 5. Konstrukcja połączenia zespalającego z zastosowaniem łączników sworzniowych: 1 - kształtownik stalowy, 2 - beton, 3 - łącznik sworzniowy z główką, 4 - przypawanie łącznika

Łączniki sworzniowe z łbem przypawa się do belki stalowej półautomatycznie, za pomocą urządzenia spawalniczego, z zastosowaniem podkładek jonizujących. Przypawanie łączników wykonuje się na budowie lub wytworni konstrukcji stalowej.

Wyłączając zespolone słupy oraz zespolone płyty z blachami profilowanymi, ustalenia normowe PN-EN1994-1-1 wymagają uwzględnienia w obliczeniach wyłącznie połączeń mechanicznych. Powinny one przenosić rozwarstwiającą siłę podłużną działającą w stanie granicznym nośności między płytą betonową a elementem stalowym oraz zabezpieczać płytę przed odrywaniem od belki.

Odrywanie płyty (rys. 6) może być wywołane przez obciążenie zewnętrzne (np. podwieszone do dźwigara) lub przez inne czynniki (np. niejednakowy przekrój belki, nierównomierne obciążenie płyty w płaszczyźnie prostopadłej do belki). By zapobiec