1553597441

Część A. Wprowadzenie

Rozdział I. Rys historyczny

Literatura: K. Ajdukiewicz, Logika pragmatyczna, Warszawa 1965; tenże, Zagadnienia i kierunki filozofii, Kęty 2003; tenże. Zmiana i sprzeczność, Myśl Współczesna 1948, Nr 8; Arystoteles, Metafizyka, przeł. K. Leśniak, Warszawa 2009; L. Borkowski, Logika formalna. Warszawa 1977; B. Brożek, J. Stelmach, Metody prawnicze, Kraków 2006; F. Coplestone, Historia filozofii, t. IV, Warszawa 2008; T. Czeżowski, Logika: podręcznik dla studiujących nauki filozoficzne, Warszawa 1968; T. Gizbert-Studnicki, Język prawny z perspektywy socjolingwistycznej, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace z nauk politycznych 1986, Nr 26; J. Kotarbińska, Spór o granice stosowalności metod logicznych, Studia Filozoficzne 1964, Nr 3; T. Kotarbiński, Logika Arystotelesa a tak zwane najwyższe prawa myślenia, [w:] Wykłady z dziejów logiki, Warszawa 1985; T. Kwiatkowski, Prawo tożsamości u Arystotelesa, [w:] Szkice z historii logiki ogólnej, Lublin 1993; M. Lipczyńska, W. Wolter, Elementy logiki: wykład dla prawników, Warszawa 1980; A. Malinowski (red.), Logika dla prawników. Warszawa 2009; W. Marciszewski (red.), Mała encyklopedia logiki, Wrocław 1988; D. H. Mellor, Telling the truth, Cambridge 1990; O. Nawrot, Wprowadzenie do logiki dla prawników, Kraków 2007; P. F. Strawson, Analiza i metafizyka. Wstęp do filozofii, przeł. A. Grobler, Kraków 1994; tenże, Truth, [w:] P. F. Strawson, Logika i język, Warszawa 1956; A. Tarski, Pisma logiczno-filozoficzne, Warszawa 1995; J. Woleński, Koherencja, semantyka, prawdziwość, [w:] Principia, t. II, Kraków 1990; Z. Ziembiński, Logika praktyczna, Warszawa 1994; Stanford Encyclopedia of Philosophy, hasła: Wilhelm Gottfried Leibniz, John Stuart Mili, Principia Mathematica, Lvov-Warsaw School.

1. Początki logiki jako nauki

Na wiele lat przed wykształceniem się logiki jako samodzielniej dyscypliny wiedzy, niektóre spośród zagadnień, jakie później zostały do niej włączone, obecne były w rozważaniach wczesnych filozofów greckich. Przedstawiciele szkoły eleackiej, jako pierwsi stosowali dedukcję, uogólnioną i rozwiniętą później przez Platona,

Golba, Piękoś, Turkowski, Logika dla prawników, Repetytoria C.H. Beck