1696970679

. _zupetnie, dokąd idę, udałem, że znowu si.w ^Nielno^nie ^zmienilem *^as*. ^Wsz_^ed'em w innf>

^ham N iemej oświetloną, „Broadway się to nazywaj P«P^S na tabliczce. Znacznie powyżej najwyl^ "S dzień, z mewami i z kawałkiem nieba. Mylm^. Sf szliśmy w tym świetle płynącym z dołu, świetle chon_Tl lesie i tak szarym, ze ulica była mm wypełniona jakby brudną i mocno ubitą bawełną.

Ulica była jak smutna i niekończąca się rana, z nami na dnie, od jednej strony po drugą, od jednej rozpaczy do drugiej, pro. wadząc do kresu, którego nigdy nie widać, do kresu wszystkich tego świata ulic.

Samochodów nie było żadnych, tylko ludzie i ludzie. Dzielnica była szykowna, jak mi nieco później wyjaśniono, dzielnica złota: Manhattan. Wchodzi się tam na piechotę, tak jak do kościoła. Piękne bankowe serce dzisiejszego świata. Ajednaksątamitacy, którzy spluwają na ziemię, przechodząc

Trzeba mieć tupet!

*^{est pelna z}*^ota/ prawdziwy cud, a nawet można

zawsze^ ^{przez drzwi}'^{ten szelest} d^olar6w-'P°!“ Miałem Li^ ^prawdziwy Duch Święty, cenniejszy od km_ wszedłem ah"¹³^⁶¹¹⁰^ ^c2asu, aby ich zobaczyć i nawet którzy pilny;,-¹'^{z nimi} porozmawiać, z tymi pracownik²¹¹'

■ wier_n^fi^leniędzy'^{A s}3 ^oni smutni i źle opłacam-w,^mo&!sięsanu T^Pują do Banku, to wcale nie )«

tam kaprys. W** ^ZePtem i rozmawiają z nim przez