1841899765

181

SPRAWOZDANIA I INFORMACJE

Od waszej działalności w dużym stopniu zależy kształtowanie opinii publicznej i nastrojów ludzi. Waszym powołaniem jest pomaganie ludziom, aby lepiej rozumieli zjawiska społeczne, które zachodzą na świecie”.

50 dziennikarzy, obecnych na tym spotkaniu z N. S. Ch ruszcz owe m, przedstawiło liczne pytania, na które odpowiadał premier radziecki. Mówił między innymi także na temat roli i miejsca prasy w życiu społeczeństwa. (Wypowiedź tę zamieściła Trybuna Ludu, nr 297, 1963 r.).

Prasa Polska (nr 10/63) opublikowała komunikat o III Międzynarodowym Spotkaniu Dziennikarzy, w którym uczestniczyli jako przedstawiciele dziennikarzy polskich Henryk Korotyński, Michał Hofman, Włodzimierz J a n i u-r e k, Zdzisław P i ś, Jerzy Putrament i Bolesław Wójcicki. Następnie (nr 11/63) zamieściła pełny tekst komunikatu opublikowanego po spotkaniu oraz (nr 12/63) fragmenty referatu M. Hofmana, wiceprzewodniczącego MOD.    (k)

W Sejmie — budżet

radia, telewizji i prasy

Sejmowa Komisja Kultury i Sztuki omawiała na specjalnym posiedzeniu (12. XII. 1963) projekt NPG i budżetu państwa na r. 1964 w części dotyczącej Komitetu do Spraw Radia i Telewizji, RSW „Prasa” i PAP. W posiedzeniu prócz posłów, członków Komisji, uczestniczyli kierownicy wymienionych instytucji — prezesi Włodzimierz Sokorski i Mieczysław Zawadka oraz red. naczelny PAP Michał Hofman.

Plan 1964 r. przewiduje, jeśli chodzi o radio i telewizję:

—    wzrost liczby radioabonentów o 1.6%> do 5 milionów 808 tys., a teleabo-nentów o 400 tys., do 1 miliona 696 tys.;

—    wpływy z opłat za abonamenty radiowe i telewizyjne wzrosnąć mają

0    170 tys. zl w porównaniu do 1963 r.

1    osiągnąć łącznie 1.4 mld zl;

—    nadwyżka wpływów nad wydatkami preliminowana jest na 795 min zł (przy wydatkach 604,5 min zł z czego ok. 48% przeznacza się na centralny i lokalny radiowy program krajowy, ok. 13% na program dla zagranicy, a ok. 39% na program telewizyjny);

—    limit inwestycyjny zamyka się kwotą 85 min zl. w tym prawie połowa na dalsze prowadzenie budowy rozgłośni radiowo-telewizyjnej w Warszawie, a 35 min zł na zakup urządzeń i sprzętu.

Tak ustalony budżet zapewni realizację programu radiowego w ramach identycznych jak w r. 1963, natomiast gdy chodzi o telewizję program wzrośnie o 5%, jednak przy zredukowaniu audycji „na żywo” (ok. 150 godz. w roku), co wiąże się ze zmniejszeniem bezosobowego funduszu płac.

A oto niektóre stwierdzenia uczestników posiedzenia dotyczące radia i telewizji (podajemy wg Biuletynu Sejmowe-go 508/111 kad.):

Jan Dominiewski (dyr. zespołu NIK): W telewizji nie zdołano uzyskać planowanego wskaźnika udziału ośrodków terenowych w programie ogólnopolskim. Nie usunięto też szeregu niewłaściwości organizacyjnych i kadrowych. Koszty nadal utrzymują się na zbyt wysokim poziomie, m. in. na skutek nieuzyskania zamierzonego poziomu wydajności pracy, a także dyscypliny finansowej. Energicznej ingerencji i nadzoru wymaga sytuacja w ośrodkach terenowych. W sferze spraw organizacyjnych, etatowych, wydajności pracy, przy większej dyscyplinie norm i stawek leżą jeszcze znaczne rezerwy.

Włodzimierz Sokorski (prezes KdSRiT): Udział ośrodków regionalnych w telewizyjnym programie ogólnopolskim wzrośnie w 1964 r. do 25% programu. Mimo że dyktowane stanem bazy technicznej i względami polityczno-kul-turowymi, nie będzie to łatwe, gdyż ośrodki regionalne nie są technicznie i kadrowo przygotowane do tak dużej produkcji.

Zmniejszenie bezosobowego funduszu płac w telewizji i w programie dla zagranicy zmusi Komitet do oszczędniejszej gospodarki i uruchomienia rezerw.

Zagadnieniem dyskutowanym w Komitecie są perspektywy terenowych rozgłośni radiowych, których udział w programie ogólnopolskim wynosi 16%. Ten wskaźnik jest w zasadzie ustabilizowany i odpowiada wzajemnym interesom programu centralnego i lokalnego. Równocześnie jednak rozgłośnie terenowe mają