1310109325

Profesor Erhard Cziomer. Refleksja z perspektywy 35 lat badawczego, co nie było łatwe wobec dużej rozpiętości zainteresowań naukowych pracowników zatrudnionych w tej jednostce (historycy, ekonomiści, socjolodzy, prawnicy a nawet geografowie). Od 1978 roku do momentu odejścia z Akademii Ekonomicznej Profesor Cziomer był jedynym samodzielnym pracownikiem nauki, który pod swoim kierunkiem budował zespól niemcoznawczy. Zachęcał wszystkich pracowników do kontynuowania pracy badaw czej i zdobywania kolejnych stopni naukowych. Zaletą Profesora było to, że umożliwiał rozwój zainteresowań naukowych pracowników Katedry' zgodnie z ich wykształceniem, zachęcając jednocześnie do pisania prac doktorskich z zakresu nauk politycznych.

Bardzo dobrą formą rozszerzania kontaktów naukowych i prezentacji badań był udział (zwykle całego zespołu Katedry) w corocznych wrześniowych naradach Politologów Polski Południowej organizowanych przez Instytut Nauk Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego. W czasie wolnym od zajęć można było uczestniczyć w¹ spotkaniach towarzyskich i autentycznych dyskusjach naukowych. Umacniało to więzi naukowe i towarzyskie nie tylko między pracownikami zespołu Katedry', ale również z politologami innych szkół wyższych. Profesor cenił sobie tego rodzaju kontakty nie tylko podczas wyjazdowych konferencji, ale również w relacjach osobistych przy okazji uroczystości imieninowych, obron doktoratów czy też ślubów'. Sprzyjało to również wytwarzaniu dobrej koleżeńskiej atmosfery w pracy, zwłaszcza młodzi pracownicy naukowo-dydaktyczni nie odczuwali zbędnego dystansu i hierarchii naukowej, tak często obecnych w wielu jednostkach naukowych na różnych uczelniach. Bardzo dużą wagę przywiązywał Profesor do jakości prowadzonych zajęć dydaktycznych. Normą było przygotowywanie materiałów dydaktycznych i pisanie współautorskich i autorskich skry ptów. Znany był z dużej aktywności naukowej. Zawsze mawiał do młodszych pracowników, że trzeba mieć,gotowy artykuł w szufladzie” i publikow ać, jak tylko nadarzy się okazja. Jeszcze podczas pracy w Akademii Ekonomicznej, dzięki wytrwałej pracy i powadzonym badaniom, zyskał uznanie w Polsce i Niemczech jako wybitny ekspert w dziedzinie stosunków Polska-RFN. Jeśli dobrze pamiętam, współpracował wówczas z Komisją podręcznikową Polska-RFN kierow aną przez profesora Władysław a Markiewicza. W 1983 roku jako profesor nadzwyczajny odszedł z Akademii Ekonomicznej na Uniwersytet Jagielloński. Byliśmy na to przygotow ani jako pracownicy jednostki prow adzącej „usługową” (w sensie zajęć dydaktycznych) działalność. Wiedzieliśmy, że na pewnym etapie kariery' zawodowej, nie prowadząc własnego kierunku studiów (a w sztywnych ramach programowych ówczesnych uczelni zawodowych dla politologów nie było to możliwe), trzeba było szukać miejsca na Uniwersytecie, gdzie szanse rozwoju w tej dziedzinie byty w iększe.

Odchodząc z Akademii Ekonomicznej zostaw ił zespół naukowo-dydaktyczny dobrze przygotowany do dalszej pracy. W czasie Jego kierownictwa Studium i Katedrą wypromowało się pięciu doktorów' nauk politycznych, dwóch w innych dziedzinach nauk, w tym kilku zaawansowanych w pisanie rozprawy habilitacyjnej.

14