7) zasada odpowiedzialności za działanie lub zaniechanie działania;
8) zasada racjonalnego gospodarowania środkami publicznymi;
9) zasada otwartości i konkurencyjności naboru.
Natomiast § 13 zarządzenia wymienia następujące zasady etyki korpusu służby cywilnej:
1) zasadę godnego zachowania;
2) zasadę służby publicznej;
3) zasadę lojalności;
4) zasadę neutralności politycznej;
5) zasadę bezstronności;
6) zasadę rzetelności.
C. Europejski Kodeks Dobrej Administracji
Prawo do dobrej administracji pojawiło się po raz pierwszy w wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w 1969 roku i obejmowało następujące elementy: rozpatrywanie spraw w rozsądnym terminie, rzetelność i bezstronność, sprawność i efektywność działania administracji, obowiązek podejmowania decyzji na podstawie wszystkich zebranych informacji w danej sprawie, legalizm, prawo każdej osoby do osobistego przedstawienia sprawy przed zastosowaniem środka mogącego negatywnie wpłynąć na jej sytuację, prawo do dochodzenia odszkodowania za bezprawną lub niecelową decyzję.17
„Dobra administracja” stanowi dyrektywę mającą zapewnić efektywne funkcjonowanie organów administracji i oznacza nie tylko działania administracji zgodne z prawem, ale takie zachowanie urzędników, które uznać można za bezstronne, obiektywne, nieulegające żadnym wpływom politycznym ani partykularnym interesom. Natomiast prawo do dobrej administracji stanowi prawo podmiotowe - prawo jednostki do żądania określonych uprawnień i zachowań urzędników. Prawo to obejmuje:
- prawo każdej osoby do przedstawienia swojej opinii (osobistego przedstawienia sprawy) przed podjęciem jakiegokolwiek działania mogącego mieć negatywny wpływ dla tej osoby,
- prawo dostępu każdej osoby do dotyczących jej dokumentów, uwzględniające jednak uzasadnione względy poufności oraz tajemnicy zawodowej lub handlowej,
- obowiązek administracji uzasadnienia podjętych decyzji.
Rozwinięciem tego prawa jest uchwalony przez Parlament Europejski w formie rezolucji 6 września 2001 r. Kodeks Dobrej Administracji. Parlament Europejski zalecił
M. Kulesza, M. Niziołek, Etyka..., s. 165.