Przechodzimy do testowania stabilności parametrów w obu podpróbach. Hipoteza zerowa brzmi: wszystkie szacowane parametry (również stała) są takie same w obu podpróbach. Wprowadzamy następujące oznaczenia: m - liczba wyodrębnionych podpróbek,
K - ilość szacowanych parametrów (ta sama wartość dla wszystkich modeli), n - liczebność próbki wyjściowej.
• Odczytujemy wartość krytyczną F*(K(m - 1), N - mK)
• Liczymy wartość statystyki testowej:
F =
(e e-e[ex-e{e2 )/[K (/n—1)] (et'e1 +e2e1)l(N-mK)
Sprawdzić, czy parametry modelu są stabilne.
c) Czy reszty mają rozkład normalny ?