2500335655

•    położenie nacisku na działania prewencyjne, likwidujące źródła konfliktów w najwcześniejszym możliwym stadium (szczególnie w obszarze terroryzmu, kontroli zbrojeń, zarządzania kryzysowego, zmian klimatycznych, fluktuacji cen żywności, niedoborów surowców naturalnych, w tym wody pitnej, przestrzegania praw człowieka i obywatela);

•    aktywne wspieranie polityki nieproliferacji, rozbrojenia i kontroli zbrojeń, szczególnie w obszarze prawa międzynarodowego. Celem polityki Holandii jest całkowita likwidacja broni masowego rażenia, w tym broni jądrowej;

•    stosowanie zintegrowanego podejścia do kwestii bezpieczeństwa (na bazie bieżącej współpracy międzyministerialnej, szczególnie w takich sferach, jak: dyplomacja, współpraca rozwojowa, obrona, służby porządku publicznego, system sprawiedliwości i handel);

•    rozwijanie współpracy z sektorem prywatnym, w szczególności w dziedzinie bezpieczeństwa gospodarczego (partnerstwo publiczno-prywatne na rzecz rozwoju wiedzy i technologii, cyberbezpieczeństwa, bezpieczeństwa dostaw energii, ochrony żeglugi handlowej).

5) Bezpieczeństwo Holandii jest zależne od stabilności i przewidywalności sytuacji międzynarodowej. Dlatego rząd Holandii przywiązuje dużą wagę do aktywnego członkostwa w organizacjach międzynarodowych oraz współpracy międzynarodowej w różnych formatach. Podkreśla się potrzebę wzmocnienia roli prawa międzynarodowego, współpracy transatlantyckiej w ramach NATO i współpracy obronnej państw europejskich. Szansy na realizację własnych interesów Holandia upatruje także w tym, że są one zbieżne z interesami innych państw europejskich.

4.    Wnioski:

1)    Holenderska strategia wyraźnie wskazuje na cechy współczesnego

bezpieczeństwa, tj. wszechstronność, kompleksowość i dynamiczną zmienność. Określenie interesów strategicznych i wypracowanie na ich podstawie koncepcji działania na arenie międzynarodowej świadczy o kompleksowym charakterze strategii i przekonaniu władz Holandii, że

³ O ile ogólna liczba konfliktów na świecie w ostatnim okresie zmalała, to w otoczeniu Europy źródeł

niestabilności jest relatywnie Więcej, np. w Syrii, Mali, państwach Afryki Północnej i Bliskiego

Wschodu.

4