276062037

wiązujący w Lasach Państwowych. Na szczycie organizacji postawiono Dyrekcję Generalną Lasów Państwowych, której podlegały dyrekcje okręgowe (dziś - regionalne dyrekcje LP), a im z kolei - nadleśnictwa.

Jednoznacznie komercyjny model przedsiębiorstwa spotkał się jednak ze zdecydowaną krytyką środowiska leśników (w tym Związku Zawodowego Leśników oraz Związku Leśników Polskich - głównych wówczas reprezentantów tej społeczności), którzy chcieli widzieć w Lasach Państwowych coś więcej niż tylko firmę produkującą drewno. Również pod wpływem tych protestów prezydent RP jeszcze w tym samym roku,

administracji lasów państwowych, uchylające czerw-

gospodarki leśnej stało się wyodrębnioną gałęzią administracji państwowej, nazwaną administracją lasów państwowych (alp). Zarząd w terenie sprawować miały odtąd Dyrekcje Lasów Państwowych i podlegle im nadleśnictwa, przy czym przedmiotem zarządu mogły być nie tylko same lasy, ale również zakłady przemysłowe, transportowe i inne. Nie zachowano centralnego, samodzielnego organu zarządzającego (DGLP, jak w uchylonym rozporządzeniu czerwcowym), nie dano też organizacji lasów państwowym delegacji do prowadzenia własnej polityki gospodarczej. Te prerogatywy zachował minister rolnictwa i dóbr państwowych.

Efektywność działania wprowadzonej grudniowym rozporządzeniem struktury była rozmaicie oceniana przez środowisko leśników. Jak stwierdzi! Adam Lo-ret, późniejszy pierwszy dyrektor naczelny Lasów Państwowych, w wydanej w 1931 r. książce „Pięć lat na froncie gospodarczym 1926-31”: Organizacja ta nie zastała w następnych latach wprowadzona w życie i lasy

sóh Toteż w bezpośredniej łączności z brakiem jedno

litej organizacji administracji pozostawał zupełny brak organizacji produkcji. Sprawy urządzenia gospodarstwa leśnego, inwestycji, eksploatacji, zbytu, produkcji, polity-

bylych dzielnicach państwa.

Zdaniem dyr. Loreta, dopiero powołanie 1 października 1926 r. przez ministra rolnictwa instytucji Nad-