276062283

Stabilizacja emulsji

Podstawową metoda zwiększenia stabilności emulsji i ułatwienia jej wytworzenia jest wprowadzenie do układu emulgatora. Efektywność emulgatorów zależy od ich zdolności obniżania napięcia międzyfazowego, a także możliwości uczestniczenia w innych zjawiskach stabilizujących emulsje: tworzeniu kompleksowego filmu na powierzchni kropli fazy rozproszonej, tworzeniu warstw elektrycznych wokół kropel emulsji, powstawaniu ciekłokrystalicznych lub żelowych struktur w fazie ciągłej i in. Metody stabililizacji emulsji opisano dokładnie w odnośnikach literaturowych [1,2]

fragment hydrofilowy

fragment hydrofobowy (lipofilcrwy)

Rys. Schemat budowy emulgatora.

Konsystencja i właściwości reologiczne

Jednym z czynników, które wpływają na właściwości aplikacyjne kosmetyków jest

konsystencja emulsji. Lepkość emulsji zwykle decyduje o zaklasyfikowaniu kosmetyku do

odpowiedniej grupy produktów rynkowych: mleczka, balsamu czy kremu.

Właściwości reologiczne emulsji i jej konsystencja zależą od:

•    ilości fazy olejowej

•    rodzaju składników fazy olejowej

•    obecności składników konsystencjotwórczych w fazie olejowej i w fazie wodnej.

Odpowiednią konsystencję emulsji o/w uzyskuje się zwykle poprzez:

•    Dodatek tzw. „stałych wosków” - czyli substancji tłuszczowych, które w temperaturze pokojowej są ciałami stałymi. (Mogą to być estry kwasów tłuszczowych i alkoholi tłuszczowych o długich łańcuchach węglowodorowych czyli prawdziwe woski ale także związki o stosunkowo dużej masie cząsteczkowej, zawierające w swojej strukturze długie łańcuchy węglowodorowe np. kwasy i alkohole tłuszczowe, mono- i diglicerydy kwasów tłuszczowych, woski mineralne).

•    Dodatek hydrofilowych polimerów, które po wprowadzeniu do emulsji zwiększają lepkość fazy wodnej.

Substancje te, powodując wzrost lepkości fazy wodnej działania konsystencjotwórczego, wpływają również na stabilność emulsji. Polimery, poprzez zwiększenie lepkości fazy ciągłej zapobiegają śmietanowaniu i dodatkowo utrudniają przemieszczanie się kropel fazy wewnętrznej, co w pewnym stopniu przeciwdziała koalescencji. Z kolei alkohole tłuszczowe, jako związki posiadające w strukturze hydrofilowe grupy funkcyjne, mogą lokować się na granicy faz, wpływając na stabilność kropel fazy rozproszonej w układzie.