276062285

Otrzymanie stabilnej emulsji w/o jest technologicznie trudniejsze niż otrzymanie stabilnej emulsji o/w. Do wytworzenia stabilnych emulsji w/o niezbędne są emulgatory różniące się budową chemiczną i właściwościami od emulgatorów używanych do stabilizacji emulsji o/w. Są to najczęściej pochodne lanoliny, oksyetylenowanego oleju rycynowego, polialkoholi i sorbitanu. Właściwości emulgatorów mają również sole wapniowe, magnezowe i cynkowe kwasów tłuszczowych. Stosowane są one zazwyczaj jako składniki stabilizujące emulsje w/o oraz konsystencjotwórcze. Stabilność emulsji w/o poprawia dodatek uwodnionego siarczanu magnezu w ilości 0.5 - 1%[1,2,3].

Emulsje wielokrotne

Emulsje wielokrotne to układy, w których emulsja typu W/O jest rozproszona w fazie wodnej lub emulsja typu O/W jest rozproszona w fazie olejowej. Oznaczamy je odpowiednio W/O/W i O/W/O. Pierwsze doniesienia literaturowe na temat emulsji wielokrotnych mówią o otrzymywaniu tych układów przypadkowo. Pierwszym etapem otrzymywania emulsji typu W/O/W jest powstanie układu W/O w obecności emulgatora hydrofobowego o niskim HLB. W drugim etapie tworzy się emulsja typu O/W z zastosowaniem emulgatora o wysokim HLB. Emulsje wielokrotne umożliwiają zamknięcie w jednej formie kosmetycznej kilku substancji aktywnych, które nie powinny się ze sobą stykać ze względu na niestabilność lub możliwość reagowania. Z punktu widzenia efektu kosmetycznego emulsje te umożliwiają przedłużone działanie kosmetyku na skutek kontrolowanej szybkości uwalniania związku (związków) aktywnych z wewnętrznej fazy wodnej ( w przypadku W/O/W). Ze względu na skomplikowany sposób otrzymywania i kłopoty ze stabilnością preparatów w dłuższym przedziale czasu emulsje te nie są zbyt popularne.

Mikroemulsje

Mikroemulsje odróżnia się od zwykłych emulsji na podstawie rozmiarów rozproszonych cząstek. Rozmiar cząstek fazy rozproszonej waha się od kilku do kilkudziesięciu nanometrów - ze względu na tak małe rozmiary nie rozpraszają one światła z zakresu widzialnego i układ jest dla oka ludzkiego idealnie przezroczysty. Mikroemulsje tworzą się spontanicznie po zmieszaniu ze sobą odpowiednio dobranych składników; są układami stabilnymi.[4]

Emolienty, sensoryczna ocena emulsji

Emolienty

Emolienty to składniki, zmiękczające, wygładzające naskórek poprawiające jego kondycję. Do substancji o takim działaniu zaliczamy przede wszystkim składniki o charakterze lipidowym, które po aplikacji preparatu tworzą warstwę okluzyjną. Odpowiedni dobór emolientów może mieć decydujący wpływ na własności aplikacyjne formulacji, takie jak lepkość, łatwość rozprowadzania, odczucia na skórze po aplikacji - szybkość „wchłaniania”, „tłuszczenie”, itp. Z reguły wśród emolientów możemy wyróżnić dwie główne grupy: tzw. „dry emolliens” (np. lotne silikony, niskocząsteczkowe ciekłe woski) oraz „rich emollients” (np. triglicerydy, węglowodory) różniące się skrajnie własnościami sensorycznymi

Sensoryczna ocena preparatów kosmetycznych

W procesie opracowania receptury preparatu kosmetycznego możemy wyróżnić dwa etapy:

- optymalizacja skuteczności działania kosmetycznego, optymalizacja właściwości użytkowych.

Pisząc o właściwościach użytkowych preparatu najczęściej mamy na myśli:

•    sposób i wygodę aplikacji,

•    łatwość rozprowadzania,