REASEKURACJA
Towarzystwa ubezpieczeń narażone są, podobnie jak każdy inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, na ryzyko związane z funkcjonowaniem na rynku. W odróżnieniu jednak od przedsiębiorstw z pozostałych sektorów gospodarki, głównym przedmiotem ich działalności jest przejmowanie ryzyka od innych podmiotów - ubezpieczających się. W przypadku działalności ubezpieczeniowej mamy zatem do czynienia z trzeba głównymi kategoriami ryzyka [Ronka-Chmielowiec 2003, s. 11]:
1) ryzykiem ubezpieczyciela, rozumianym jako ogół ryzyk związanych z funkcjonowaniem towarzystwa ubezpieczeń,
2) ryzykiem ubezpieczającego, tj. podmiotu, który nabywa ochronę ubezpieczeniową oraz
3) ryzykiem ubezpieczeniowym, związanym z przedmiotem ubezpieczenia. Przedmiotem niniejszej książki jest właśnie zarządzanie tą ostatnią kategorią ryzyka.
Ażeby dane ryzyko mogło stać się przedmiotem ubezpieczenia, musi być „ubez-pieczalne”. Zagadnienie ubezpieczalności ryzyka dotyka wielu kwestii i z tego też względu wyróżnia się wiele kryteriów ubezpieczalności. Kryteria te muszą uwzględniać wymagania zarówno towarzystwa ubezpieczeń - „sprzedawcy” produktu, jakim jest ochrona ubezpieczeniowa (strona podażowa), jak i nabywców tejże ochrony - ubezpieczających i ubezpieczonych {strona popytowa) [Courbage, Liedtke 2003, s. 2; Gollier 2005, s. 2]. Kryteria determinujące ubezpieczalność można sklasyfikować w trzech kategoriach [Swiss Reinsurance Group 2005, s. 5]:
■ aktuarialnej,
■ rynkowej i
■ społecznej.