84653 skanowanie0005 (121)

Wy II. UBEZPIECZENIE JAKO METODA ZARZĄDZANIA RYZYKIEM

Ubezpieczenie traktowane jest jako jedna z metod zarządzania ryzykiem,, które realizuje się poprzez zdarzenia losowe. Polega na odsprzedaży ryzyka wyspecjalizowanej instytucji jaką jest zakład ubezpieczeń. Amerykańska Komisja do spraw ubezpieczeń zaproponowała następującą definicję ubezpieczeń:

„Ubezpieczenie polega na ograniczaniu strat losowych poprzez przeniesienie ryzyka na ubezpieczyciela, który zgadza się zabezpieczyć ubezpieczającego przed takowymi stratami poprzez dostarczenie korzyści finansowych na wypadek ich wystąpienia lub wyświadczenia innych usług związanych z ryzykiem”

Ubezpieczyciele zajmują się zarządzaniem ryzykiem zawodowo od XVIII w.

ha    k.    ko rj-k: -j:^CXrb(. .

Ubezpieczenie jako metoda zarządzania ryzykiem polecane jest w przypadku takich ryzyk, gdzie prawdopodobieństwo ich zrealizowania się nie jest duże za, to wielkość prawdopodobnych szkód jest wysoka. Dla ryzyk w przypadku których prawdopodobieństwo jest wysokie a szkodowość niska polecane są inne metody zarządzania jak np. wkalkulowanie strat w koszty czy samofinansowanie szkód (krzywa Famera).

Zarządzanie ryzykiem kosztuje. Im bardziej chcemy obniżyć poziom ryzyka tym większe koszty jego zmniejszania musimy ponieść.

„Najmniej kosztowne są takie metody jak: unikanie ryzyka, stosowanie zasad BHP, analiza zagrożeń i opracowywanie scenariuszy na wypadek urzeczywistnienia się zagrożeń, instalowanie urządzeń zabezpieczających.

Większe koszty należy ponicść stosując takie metody jak: transfer ryzyka na kontrahenta lub wspólnika, czy transfer na zakład ubezpieczeń.

Najbardziej kosztowne są specjalne metody zmniejszania tyzyka jak np. kontrakty hedgingowe, czy metoda portfelowa dla inwestycji finansowych.

Organizacja musi określić akceptowany poziom tyzyka przy danych kosztach związanych z jego finansowaniem (zmniejszaniem).

Wróćmy do ubezpieczenia jako metody zarządzania ryzykiem.

Główne cechy ubezpieczenia:

•    -dzielenie (dystrybucja) strat losowych

•    -finansowanie przypadkowych strat

•    • -transfer ryzyka

•    -wyrównywanie zakłóceń

DZIELENIE STRAT LOSOWYCH

Dzielenie strat jest sednem ubezpieczenia. Jest to rozkładanie strat poniesionych przez niewiele jednostek na całą grupę. Dzięki temu rzeczywista strata jest zastępowana przez stratę przeciętną* Dzięki temu że do ubezpieczenia przystępuje wiele jednostek narażonych na ryzyko działa prawo wielkich liczb¹, dzięki czemu zapewniona jest dość dokładna przewidywalność przyszłych strat, większa niż mógłby osiągnąć pojedynczy narażony podmiot. W warunkach wzorcowych ubezpieczyciele powinni skupiać dużą liczbę podobnych, niekoniecznie identycznych jednostek narażonych na to samo ryzyko. Wraz ze wzrostem liczby obserwacji, wariancja odchyleń rzeczywistych strat od oczekiwanych spada, umożliwiając w ten sposób ubezpieczycielowi dość dobrą przewidywalność przyszłych strat. Z punktu widzenia ubezpieczyciela, jeśli przyszłe straty mogą być przewidziane, obiektywne ryzyko spada. Obniżanie ryzyka oparte na prawie wielkich liczb jest kolejną cechą charakterystyczną z którą często spotykamy się w ubezpieczeniach.

6

1

Prawo wielkich liczb głosi że im większa liczba badanych (narażonych), tym rzeczywisty rezultat będzie bliższy prawdzie (oczekiwanemu).