2908951954

Erozja w PRL-u oraz podczas transformacji

Erozja władzy anatomia zjawiska:

Aby móc zagłębić się w tą problematykę należy najpierw wyjaśnić dwa pojęcia: erozja i władza. Erozja to najogólniej mówiąc psucie się, stopniowe niszczenie. Niewątpliwie wpływ na nią ma czas, bowiem zgodnie z przekonaniem obiegowym, jednorodne czynności, które są wykonywane przez dłuższy czas stają się mniej skuteczne, wykazują tendencję do psucia się i dezorganizacji. Objawia się to na przykład w przypadku towarów konsumpcyjnych, które pod wpływem czasu tracą swoje walory smakowe lub w stwierdzeniach, że kiedyś było lepiej, lub też, gdy zachodzi zjawisko wyczerpania się pomysłowości uczonych i pisarzy powielających swoje idee. W literaturze wyróżnianych jest 6 podstawowych definicji władzy, na których podstawie można określić władzę jako szczególny typ zachowania polegający na możliwości modyfikowania zachowania innych ludzi. Spełnianie pewnych celów, poprzez stosowanie różnych środków, zwłaszcza przemocy. Jest to także pewien stosunek pomiędzy rządzonymi a rządzącymi. Władza daje możliwość instytucjonalnego wpływania na innych, i wreszcie władza umożliwia podejmowanie decyzji regulujących rozdział dóbr w sytuacjach konfliktowych. Władza chcąc prawidłowo funkcjonować musi starać się nie dopuszczać do istnienia tendencji odśrodkowych, które hamowałyby jej prawidłowe działania. Powinna chronić zarówno wewnętrznie jak i zewnętrznie państwo i wszystkie jego elementy. Podstawowym zadaniem władzy jest rządzenie, tak, aby jak najlepiej spełniać wszystkie funkcje i być akceptowanym przez społeczeństwo.

Zjawisko erozji władzy to fenomen polegający na zmniejszaniu się racjonalności decyzji kierowniczych i na osłabieniu woli ich urzeczywistnienia . Zjawisko to można sprowadzić do dwóch twierdzeń: czynności kierownicze i przywódcze stają się stopniowo coraz mniej skuteczne; im potężniejsze stanowisko, tym większe są tendencje do psucia się władzy.Metody naukowego badania zjawiska erozji władzy mogą być różnorodne. Podejście historyczne, polega na badaniu zjawiska erozji władzy w różnych epokach historycznych, w różnych fazach rozwoju cywilizacyjnego i kulturalnego społeczeństw.

Zaletą tej metody jest możliwość uchwycenia dynamiki zjawiska erozji władzy, wadą natomiast jest fakt, iż dane historyczne są często niepełne i wieloznaczne. Druga metodą jest metoda strukturalna polegająca na poznawaniu anatomii zjawiska erozji władzy, na artykulacji cech erozji władzy i ustaleniu relacji zachodzących między nimi, na wykryciu czynników, które tą erozje warunkują. Metoda ta prowadzi do powstania modelu zjawiska erozji władzy, który wymaga empirycznego sprawdzenia. W naszej pracy wykorzystujemy tą właśnie metodę. Posługując się