2967511357

UTYLIZACJA ODPADÓW PRZEMYSŁOWYCH IDENTYFIKACJA ODPADÓW ...

♦    metody analityczne (spektrometria absorpcyjna w podczerwieni niekiedy dodatkowo z detektorem fonoakustycznym dla identyfikacji materiału, spektroskopia UV/VIS, analiza jakościowa i ilościowa zarówno matrycy polimerowej jak i (po oddzieleniu) napełniaczy, zawartość węgla, zawartość wilgoci wg Karla Fischera, badanie starzenia polimeru,

♦    testy wytrzymałości mechanicznej na różnego rodzaju odkształcenia (przykładowo: rozciąganie, ściskanie, zginanie, odporność na uderzenia). W innych badaniach oznacza się takie cechy tworzywa jak twardość określana w kilku rodzajach testów i odporność na ścieranie,

♦    badania własności elektrycznych (np. oznacza się stalą dielektryczna, stratność dielektryczną, ładunek powierzchniowy),

♦    badania własności termicznych (różnicowa analiza termiczna (DSC), analiza ter-mograwimetryczna (TGA), analiza termomechaniczna (TMA), oznaczenie współczynnika rozszerzalności cieplnej, temperatury topnienia, zeszklenia, temperatury Vicata, badanie palności),

♦    optycznych (pomiary kolorymetryczne, pomiar absorpcji i transmisji promieniowania ultrafioletowego i widzialnego, współczynnik załamania światła, współczynniki mętnienia i żółknięcia).

CEL BADAŃ IDENTYFIKACYJNYCH TWORZYW SZTUCZNYCH

W praktyce celem badań identyfikacyjnych jest określenie typu polimeru stanowiącego z reguły główny składnik analizowanego tworzywa. Oprócz polimeru tworzywo zwykle zawierają bowiem jeden lub większą liczbę dodatków takich jak:

♦    dodatki uszlachetniające, np. barwniki, utwardzacze, inhibitory, plastyfikatory, zmiękczacze, aktywatory, przeciwutleniacze itp.

♦    napełniacze, np. sadza, grafit, talk, skaleń, mika, kaolin, ziemia okrzemkowa itp.

♦    środki wzmacniające, np. włókna, tkaniny lub maty szklane lub z włókien sztucznych (np. aramidowych), włókna węglowe, węglik krzemu i in.,

♦    środki poprawiające mieszalność tworzyw, są one często przydatne przy recyklingu odzyskanych surowców polimerowych

Podczas identyfikacji tworzyw sztucznych prowadzonych w laboratoriach badawczych identyfikację rozpoczyna się od niekiedy dość trudnego etapu polegającego na wydzieleniu polimeru i oczyszczenie go z możliwie wszystkich wymienionych wyżej dodatków. W ćwiczeniu zakładamy (z dużą dokładnością), że mamy do czynienia z czystymi próbkami polimerów.

ĆWICZENIA LABORATORYJNE

Cel i zakres ćwiczeń

Celem ćwiczenia jest zidentyfikowanie odpadów polimerowych wykorzystując następujące metody:

1.    Określenie typu polimeru na podstawie jego rozpuszczalności,

2.    Ocena wizualna podstawowych własności mechanicznych i fizycznych polimeru takich jak giętkość, twardość, rodzaj powierzchni itp.,

4

KATEDRA TECHNIKI WODNO-MUŁOWEJ I UTYLIZACJI ODPADÓW