Drugi sposób diagnozowania maszyn ujmuje badania jakości wytworów, zgodności wymiarów, pasowań, połączeń itp., gdyż ogólnie tym lepszy stan techniczny maszyny im lepsza jakość produkcji.
Rys.3.1 Maszyna jako system przetwarzania energii i jej możliwości diagnozowania.
Trzecia możliwość diagnozowania to obserwacja procesów resztkowych, wykorzystująca różne procesy fizyko-chemiczne, zawarte w procesach wyjściowych z funkcjonującej maszyny i będąca źródłem wielu atrakcyjnych metod diagnozowania maszyn.
Warto w tym miejscu w uproszczony sposób pokazać ogólną istotę diagnozowania maszyn, zakładającą poszukiwania związków pomiędzy stanem maszyny Xn a generowanymi sygnałami diagnostycznymi Sm , z pominięciem dla prostoty rozważań innych oddziaływań zewnętrznych (rys.3.2). W tablicy obserwacji (rys.3.3) z jednej strony mamy zestaw możliwych uszkodzeń (n), reprezentowanych przez cechy stanu odwzorowujące rozwijające się
s
uszkodzenia
symptomy
n
I m > n ]
ni
Rys.3.2 Obserwacja stanu maszyny X za pomocą symptomów S.
uszkodzenia. Z drugiej zaś strony z pomiarów otrzymujemy zestaw symptomów (Sm), charakterystyczny dla stanu rozwoju uszkodzeń w chwili pomiaru symptomów. Jak widać z rysunku o jednym uszkodzeniu może informować wiele symptomów, przy czym rozwiązanie problemu diagnostycznego wymaga spełnienia warunku: m > n. Operator A, wiążący cechy stanu obiektu X i jego symptomy S po zidentyfikowaniu, pozwala na bazie pomierzonych symptomów S wnioskować o stanie X.