3147162688

ekspertów w Fundacji Kultury, wyprzedziła swój czas. Dopiero teraz o tym się poważniej myśli i ceni to. Projekt Lucim. realizowany w niewielkiej wsi koło Koronowa, który zajął mi kilkanaście lat intensywnej pracy, też doszedł do punktu krytycznego. Stanąłem przed wyborem: albo zostaję tam i osiadam na stałe, albo zostaję na uczelni i realizuję się w sposób bardziej uniwersalny. Pojawiły się nowe technologie multimedialne i nowe wyzwania, trzeba było tego spróbować.

Znając Pana Profesora nie wierzę, że obyło się tak zupełnie bez fascynacji?

Oczywiście, że nie (śmiech). Ja bardzo fascynuję się techniką. Mój pierwszy zawód to technik radiowo-telewizyjny. To była moja fascynacja młodzieńcza, a potem jeszcze kilka lat pracowałem w tym zawodzie, zanim zdecydowałem się na studia artystyczne. Bytem specjalistą od radiotelefonów używanych w latach sześćdziesiątych w służbie zdrowia (a także przez różne inne, tajne służby) w Bydgoszczy. Potem dopiero zdecydowałem się na malarstwo w Toruniu. Dlatego uważam to za naturalne, że po czasie wróciłem do dawnych fascynacji. Telewizja, radio, film były mi bardzo bliskie już we wspomnianych latach sześćdziesiątych. Były to oczywiście zupełnie inne technologie - ale wszystkie były wykorzystywane przez sztukę. Pamiętam fascynujące koncerty i wykłady o muzyce konkretnej (generowanej za pomocą elektroniki), w których uczestniczyłem jako uczeń technikum gdzieś w 1966 roku.

To musi wzbogacać Pańskie spojrzenie na współczesne techniki wyrażania się twórczego?

Tak. boja inaczej na to patrzę i łatwiej mi to zrozumieć. Łatwiej np. porozumieć się z informatykami.

Na koniec chcę zapytać, czy myślał Pan o tym, by z tabletami, komórkami i komputerami wrócić do sennego Lucimia i ze współczesnej perspektywy spojrzeć na ten ruch sprzed lat?

Tak, myślałem. Myśmy przecież chcieli otworzyć tam „telechatę”, czyli nowoczesne centrum komunikacji internetowej już w 1989 roku. ale znowu wyprzedziliśmy czas. Nie dostaliśmy grantów europejskich, bo Polska nie należała wtedy do Unii Europejskiej. Końcowa faza mojej pracy w Lucimiu była także szukaniem możliwości utworzenia takiego centrum. Wybudowany został Dom Ludowy, który miał je zmieścić. Przyjeżdżali eksperci z Europy. Nokia chciała wtedy zbudować w Lucimiu pierwszą polską instalację telefonii komórkowej - w czasie gdy „komórek" jeszcze u nas nie było. A przecież ten pomysł wywodził się wprost z obszaru kultury. I to jest temat do kolejnej ciekawej rozmowy...