Niekiedy nauka nazywana jest „docieraniem do prawdy”. Należy mieć jednak na uwadze, że prawda jest pojęciem wieloznacznym:
> prawda realna - nie wymagająca dowodów, oczywista,
> prawda materialna - zgodna ze stanem faktycznym, weryfikowalna na drodze empirycznej lub postępowania dowodowego wiedza na temat otaczającego nas świata materialnego - jego obiektów i zdarzeń,
> prawda pragmatyczna - opis rzeczywistości, który sprawdza się poprzez swoje zastosowanie praktyczne,
> prawda formalna - obraz faktów wynikający z domniemania prawnego lub z przyjętych zgodnie przez strony ustaleń,
> prawda koherencyjna - twierdzenie jest prawdziwe o ile stanowi składnik spójnej i niesprzecznej teorii,
> prawda konsensualna - zdanie jest prawdziwe o ile zgadza się z nim większość uczestników dyskursu.
Wyznacznikiem zrozumienia danej nauki oraz metod naukowego postępowania jest tzw. paradygmat. Paradygmat to ogólny sposób widzenia świata decydujący o tym, jaki rodzaj pracy naukowej powinien być podejmowany i jakie wyniki są akceptowalne w danej epoce i w danym miejscu.
Paradygmat mechanistyczno-deterministyczny (nauki przyrodnicze, początki nauk):
> z badanej „całości” należy wyodrębnić jak najmniejsze elementy i badać je w izolacji od wszelkich wpływów zewnętrznych (brzytwa Ockhama),
> należy myśleć w kategoriach przyczynowo-skutkowych; skoro znana jest przyczyna i skutek to wszystko jest zdeterminowane (formułowanie praw),
> wszelkie badane zjawiska powinny być mierzalne (zastosowanie matematyki).
Paradygmat systemowy (wiek XIX upadek paradygmatu mechanistyczno-deterministycznego, nauki spóleczno-humanistyczne):
> należy badać większe, zintegrowane obiekty łącznie z otoczeniem,
> myślenie łańcuchowe (przyczynowo-skutkowe) należy zastąpić myśleniem w kształcie koła,
> oprócz cech ilościowych należy uwzględniać cechy jakościowe, które często nie są mierzalne,
> oprócz badania struktur potrzebne są analizy dynamiki zmian.