na przykład: grunt o barwie jasnobrązowej z czerwonymi smugami. Należy jednocześnie pamiętać, że grunt może zmieniać barwę po wysuszeniu. Dlatego też określa się ją w gruncie o wilgotności naturalnej, a w przypadku określenia barwy gruntu wyschniętego fakt ten trzeba odnotować.
Makroskopowo wilgotność gruntu określa się wyróżniając pięć stopni wilgotności gruntów spoistych. Grunt określamy jako:
a) suchy, jeśli grudka gruntu przy zgniataniu pęka, a po rozdrobnieniu daje suchy proszek,
b) mało wilgotny, jeśli grudka gruntu przy zgniataniu odkształca się plastycznie, lecz papier przyłożony do gruntu nie staje się wilgotny,
c) wilgotny, jeżeli grudka gruntu przyłożona do papieru zostawia na nim wilgotny ślad,
d) mokry, jeżeli przy ściskaniu gruntu w dłoni odsącza się woda,
e) nawodniony, jeżeli woda odsącza się z gruntu grawitacyjnie.
Węglany wapnia mogą występować w gruntach bądź w stanie rozproszonym, bądź też w postaci większych lub mniejszych skupień, kryształków, kukiełek itp. Ilość węglanów w niektórych gruntach spoistych może dochodzić nawet do 30%. Obecność węglanów w gruntach powoduje ich silną agregację, co w zasadniczy sposób może mieć wpływ na inżyniersko-geologiczne właściwości tych gruntów.
Tab.4. Oznaczanie klasy zawartości węglanów (20 % roztwór HC1):
Klasa zawartości węglanów |
Przybliżona zawartość [%] CaC03 |
Reakcje roztworu HCI |
IV |
> 5 |
Burzy się intensywnie i długo (> 20 s) |
III |
3-5 |
Burzy się intensywnie lecz krótko (< 20 s) |
II |
1-3 |
Burzy się słabo i krótko |
I |
< 1 |
Siady lub brak wydzielania gazu |
Większość gruntów to twory złożone, zbudowane z:
• frakcji głównej (dominującej), od której pochodzi nazwa główna (symbol) pisana dużą literą np. Gr, Sa, Si
• frakcji drugorzędnych, które są opisywane symbolami gruntu w postaci małych liter np. gr, sa, si,
Grunty stanowiące przew'arstwienia mogą być pisane małymi podkreślonymi literami, następującymi po głównej frakcji gruntu np. gr, sa, si.
Źródło: www.inzvnieriasrodowiska.com.pl