państwa członkowskie systemu sprzeciwowego. Taki system obowiązuje obecnie w większości państw członkowskich UE oraz w Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM).
Podobnie, wiele organizacji i stowarzyszeń działających w obszarze znaków towarowych wyraża generalne poparcie dla systemu sprzeciwowego, który w ich ocenie zwiększa harmonizację w zakresie działalności urzędów krajowych ds. własności przemysłowej w UE. W opinii tych organizacji zmiana taka pomoże usprawnić system rejestracji znaków towarowych w całej Unii Europejskiej, a także obniżyć koszty jego funkcjonowania.
Przyjęcie systemu sprzeciwowego (pkt 10 - 13 projektu) spowoduje, że prawo wyłączne na znak towarowy będzie udzielane znacznie szybciej niż dotychczas, co ma duże znaczenie przy intensyw nie zmieniających się warunkach rynkowych. W ramach takiego systemu, urząd ds. własności przemysłowej nie odmawia bowiem ex officio udzielenia prawa ochronnego na zgłoszony znak towarowy w przypadku wystąpienia kolizji z prawami wcześniejszymi. Szybkość udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy jest niewątpliwie jedną z podstawowych zalet systemu sprzeciwowego. Wprowadzenie nowego modelu ochrony spowoduje zatem, iż w stosunkowo krótkim terminie, tj. niezwłocznie po badaniu formalnoprawnym i ocenie przesłanek bezwzględnych, a także w razie braku złożonego sprzeciwu, zostanie udzielone prawo ochronne na zgłoszony znak towarowy.
Dotychczasowy' model postępowania wymusza na Urzędzie Patentowym konieczność badania kolizji pomiędzy zgłoszonym znakiem towarowym a wcześniejszymi znakami. Przyjęcie systemu sprzeciwowego sprawi, iż Urząd nie będzie przeciwstawiał zgłoszonym znakom wszystkich wcześniejszych znaków, w tym także tych nieużywanych na terytorium Polski, co ma miejsce w dotychczasowym systemie. Generuje to bowiem nieuzasadnioną - „sztuczną” ochronę praw, które mogą nigdy nie zaistnieć w obrocie handlowym na terytorium RP. Sytuacja taka wpływa także negatywnie na obniżenie konkurencyjności UPRP w stosunku do OHIM, co znajduje odzw ierciedlenie w spadającej liczbie zgłoszeń i udzielanych w Urzędzie Patentowym praw ochronnych na znaki towarowe.
W sytuacji równoległego obowiązywania dwóch alternatywnych systemów (unijnego i krajowego), trudno jest znaleźć uzasadnienie dla celowości istnienia obecnej procedury badawczej, gdyż jej dotychczasowa zaleta (tj. stosunkowo rzadkie podważanie udzielenia prawa wyłącznego na znak towarowy, po badaniu znaku pod kątem kolizji z prawami wcześniejszymi), traci na znaczeniu. Udzielenie prawa ochronnego w trybie krajowym przez