3754969732

17

w momencie, gdy uczeń będzie potrafił wykorzystać przekazaną mu wiedzę teoretyczną w działaniu. Wielokrotne powtarzanie nabytych umiejętności prowadzi do wykształcenia nawyków, co jest równoznaczne z perfekcyjnie opanowaną umiejętnością działania. Działania nawykowe zazwyczaj są zautomatyzowaniem wykonywania danej czynności, pozwalają uniknąć zbędnych elementów działania, zwiększają szybkość i tempo.

6.    Wykonywanie zadań praktyczno - wytwórczych.

Kolejnym etapem upraktycznienia przekazywanej wiedzy teoretycznej - po wykształceniu umiejętności i nawyków - jest wykonywanie pewnych zadań w warunkach rzeczywistych, czyli praktyka. Posiada ona duże walory poznawcze i wychowawcze. Umożliwienie uczącemu się konfrontacji z rzeczywistością pozwala lepiej zrozumieć i dłużej zapamiętać treści teoretyczne (niezbędne do prawidłowego wykonywania zadań praktycznych), pobudza działającego ucznia do aktywności intelektualnej, sprzyja rozwojowi samodzielności, wyzwala przeżycia emocjonalne itp.

7.    Sprawdzanie osiągnięć.

Proces kształcenia wymaga permanentnego sprawdzania osiągnięć uczniów. Nie może to ograniczać się do końcowego sprawdzenia wiedzy i umiejętności. Wymaga to bowiem od nauczyciela systematycznego kontrolowania zakresu przyswojonych treści (teoretycznych i praktycznych) i na tej podstawie wypełnienia stwierdzonych braków i wyjaśniania nieścisłości. Wynika to między innymi z faktu indywidualnego zrozumienia przekazywanych treści przez uczących się. Dlatego kontrola ta powinna być widoczna we wszystkich ogniwach procesu kształcenia. Przez kontrolę rozumie się zorganizowaną czynność polegającą na²²:

- badaniu aktualnego i wcześniejszego stanu,

²² W.P. Zaczyński: Dydaktyka (W:) Encyklopedia pedagogiczna pod red. W. Pomykało. Warszawa 1993, s. 414 -415.