3813100229

4 2.1. Praca z kompilatorem języka Standard ML

2.1.    Praca z kompilatorem języka Standard ML

Najpopularniejszym kompilatorem języka Standard ML jest Standard ML of New Jersey (w skrócie SML/NJ) opracowany oryginalnie w Bell Laboratories i Princeton University, a obecnie rozwijany w ramach wspólnego projektu Bell Laboratories (Lucent Technologies), Princeton University, Yale University i AT&T Research. Kompilator jest dostępny za darmo pod adresem http: //cm. bell-labs. com/cm/cs/what/smlnj /.

2.1.1.    Uwagi dla użytkowników kompilatora SML/NJ

Kompilator SML/NJ, uruchamiany przeważnie poleceniem sml, pracuje w trybie interakcyjnym. System wypisuje znak zachęty (-) i czeka na wprowadzenie poleceń z klawiatury. Programista może wprowadzać tekst w wielu wierszach, na początku każdego następnego wiersza system drukuje znak kontynuacji (=).^{1 2} Koniec tekstu wprowadzonego z klawiatury programista zaznacza średnikiem:

- 1 +

= 1;

val it = 2 : int

Podczas wprowadzania kolejnych wierszy kompilator analizuje tekst składniowo i sygnalizuje ewentualne błędy. Po zakończeniu wprowadzania tekstu poprawnego składniowo kompilator dokonuje kontroli typów, tłumaczy i optymalizuje program, a następnie go wykonuje. Kontrola typów może zakończyć się komunikatem o błędzie. Również w czasie wykonania programu obliczenie może zostać zerwane. Jeśli jednak wszystko przebiegnie zgodnie z planem, kompilator wypisuje wynik obliczenia i kolejny znak zachęty.

Krótkie, jednolinijkowe programy (w szczególności pojedyncze wyrażenia, które są najprostszymi programami) można wprowadzać wprost z klawiatury w opisany wyżej sposób. Dłuższe lepiej przygotować w pliku (np. myprog. sml). Do wczytania programu z pliku służy funkcja use, której jako parametr podajemy nazwę pliku ujętą w cudzysłowy:

- use "myprog.sml";

[opening myprog.sml]

val it = () : unit

W programie można umieszczać komentarze, ignorowane przez kompilator. Podobnie jak w Pascalu ogranicznikami komentarzy są (* i *) (nie można jednak używać Pascalowych komentarzy { i }). Komentarze można zagnieżdżać.

Przerwanie wykonania obliczeń (np. gdy nasz program się zapętlił) i powrót do głównej pętli interpretera osiąga się naciśnięciem klawisza ctrl-C. Klawisz ctrl-Z służy, jak wszędzie pod Unix-em, do chwilowego zatrzymania pracy systemu i powrotu do powłoki systemowej. Unix-owe polecenie fg pozwala powrócić do zatrzymanego systemu. Ostatniego

1

leźć pod adresem http://cm.bell-labs.com/cm/cs/what/smlnj/doc/literature.html.

2

Można oczywiście skonfigurować system tak, by drukował dowolne inne napisy.