3813573621

pełnienia funkcji szpiega przez taką osobę zgodnie z prawem kosmicznym. Autor zwraca ponadto uwagę na takie kwestie jak definicja prawna „obiektu kosmicznego”, dopuszczalność tworzenia baz wojskowych na „wspólnym dziedzictwie ludzkości” oraz ich wykorzystanie podczas potencjalnego konfliktu zbrojnego.

W rozdziale III omówiona jest fundamentalna zasada „pokojowego wykorzystania przestrzeni kosmicznej”, przejawiająca się w najważniejszych umowach międzynarodowych. Zaprezentowane zostały główne nurty rozwojowe i interpretacyjne tego pojęcia. Kwestia ta jest kluczowa dla tezy rozprawy, gdyż wskazuje na okoliczności wymuszające konieczne zmiany w obecnie obowiązującym prawie międzynarodowym. Rozdział ten odnosi się ponadto do prawnych aspektów zbrojeń w przestrzeni kosmicznej. Zdefiniowano tu podstawowe, dualistyczne systemy satelitarne, niebędące bronią samą w sobie, lecz służące celom wojskowym, w tym celom pokojowym. Zalicza się tu satelity teledetekcyjne, telekomunikacyjne, nawigacyjne, bezpośrednie nadawanie satelitarne. Przedstawiona została szczegółowa analiza prawna wykorzystania takich obiektów. Osobny punkt stanowi rekonesans satelitarny, który jest specyficzną formą szpiegostwa łączącą niejako cywilne i wojskowe funkcje systemów dualistycznych. Kolejna część rozdziału skupia się na regulacjach prawnych systemów kosmicznych będących bronią, do których zalicza się broń nuklearną i masowej zagłady, broń kinetyczną i wiele innych - zwłaszcza nowych broni, w tym mających na celu manipulację naturalnym środowiskiem ziemskim (jak manipulacja pogodowa) oraz kosmicznym (wykorzystanie szczątków kosmicznych). W rozdziale tym przedstawione zostały regulacje prawne odnoszące się do poszczególnych rodzajów broni, zarówno de lege lata, jak i de lege ferenda.

W rozdziale IV podjęta została kwestia dopuszczalności użycia siły i użycia broni, a także realizacja prawa do samoobrony, pod kątem specyficznego środowiska kosmicznego. Użycie siły przedstawione zostało zarówno w odniesieniu do obiektów kosmicznych, jak również z kosmosu przeciwko obiektom naziemnym. Zrewidowane zostało prawo do samoobrony, uwzględniając jego najnowsze trendy rozwojowe. W nawiązaniu do poprzednich rozdziałów, przedstawiających prawne aspekty broni kosmicznych, uwaga skupiona jest na zasadach rozróżniania, proporcjonalności i konieczności jako podstawowych elementów, niezbędnych przy realizacji prawa do samoobrony i użycia siły. W rozprawie udzielone zostały odpowiedzi na takie pytania jak: Na ile proporcjonalne jest użycie technologii kosmicznej w odpowiedzi na atak naziemny? Czy zniszczenie obiektu kosmicznego, jako środek odwetowy nie jest

12