3869166024

r

być rozmieszczane pod stykami sąsiadujących ze sobą płyt.

łączników, które powinny umożliwiać mocowanie skrajnych profili w odległościach (aj nie

Jednocześnie należy pamiętać, że odległość skrajnych rzędów od rzędów kolejnych jest zmniejszona o odległość skrajnego rzędu od ściany (czyli wynosi 60 cm - a, gdzie a < 10 crn).

kołki rozporowe

taśma uszczelniająca

Okładzina mocowana bezpośrednio do ściany

taśma uszczelniająca kołki rozporowe

uchwyt ES profil CD

płyty g-k 12,5 mm profil UD

Jeżeli clcładzina ma zwiększyć izolacyjność termiczną przegrody, w kolejnym etapie układa się na ścianie izolację z wełny skalnej lub szklanej w postaci płyt o szerokości 60 cm lub mat o szerokości 120 cm.    Jeżeli

zastosowano łączniki o krótkich półkach, profile UD znajdują się bliżej ściany i w takim przypadku warstwa izolacji w części opiera się na nich. Izolację nabija się na półki łączników. Warstwa izolacji powinna być ułożona w sposób szczelny. Poziome linie styku w^r sąsiednich pasach powinny być przesunięte.

W poziome profile UD wstawia się profile pionowe CD, których długość powinna być o ok. 1 cm mniejsza od odległości między środnikami poziomych profili UD. Profile CD wstawia się jednocześnie między półki łączników' zamocowanych do ścian i stabilizuje w położeniu pionowym (rys. 3.10). Stabilizacji dokonuje się, łącząc półki łączników z pólkami profili za pomocą dwóch wykrętów typu .pchełka' z każdej strony połączenia.

CD z profilami UD nie woino łączyć za pomocą wkrętów ani stosować do tego zaciskarki.

Pionowe profile CD stabilizują położenie wełny skalnej, dociskając ją do ściany. W przypadku łączników o krótkich półkach profile CD wciska się w warstwę izolacji. Proces ten można ułatwić, nacinając wełnę wzdłuż krawędzi półek profili, dzięki czemu wypełniona również ich wnętrza. Półki łączników wystające poza płaszczyznę konstrukcji odgina się na boki pod kątem prostym, tworząc dodatkowe elementy stabilizujące położenie izolacji. Profile pionowe można przedłużać, stosując łączniki wzdłużne. W sąsiadujących ze sobą przedłużonych profilach miejsca styku powinny być przesunięte co najmniej o 30 cm.

Jeżeli okładzina zostanie wykonana na ścianie z otworem drzwiowym lub okiennym, należy uwzględnić to w konstrukcji szkieletu. W porównaniu z konstrukcją ścianki działowej dynamiczne obciążenia związane z eksploatacją drzwi nie będą bezpośrednie oddziaływać na konstrukcję okładziny. W związku z tym zaleca się tylko, aby styki płyt ckładziny nie były przedłużeniami krawędzi otworu. W tym celu nacina się piłką do metalu półki obu dolnych profili UD przy dworze drzwiowym w odległości 15-20 cm od końców i -odgina środnik do góry pod kątem prostym do pozostałej części profilu. Oczywiście należy pamiętać o tym, aby o taką wartość zwiększyć wcześniej 'długość obu odcinków dolnych orofili poziomych. Następnie wstawia się po obu stronach otworu słupki ościeżnicowe 2 OTof.li CD, mocując je wi<retami .pchełkami” do odgiętych fragmentów' profili przypodłogowych. Końce profili UD przy otworze należy zamocować do podłogi kołkami szybkiego montażu.

Nad otworem drzwiowym oraz pod dworem okiennym (w razie poirzery również nad otworem okiennym) mocuje się element wykonany z profilu UD. Element taki przygotowuje się, nacinając jego półki i wyginając środnik pod kątem prostym. Nacięty i wygięty profil nakłada się na słupki przyościeżnicowe. Połączenie wzmacnia sie wkrętami typu

WYKONANIF OKŁADZINY ŚCIENNI} NA PROFILACH

Montowanie konstrukcji okładziny na profilach