4388728256

stosowane są głowice z dwiema dyszami: do materiału modelowego i materiału podporowego. Głowica jest przesuwana w płaszczyźnie XY, natomiast platforma robocza porusza się w osi Z. Ruchome osie są poruszane przez elektryczne silniki krokowe sterowane przez układ elektroniczny. W przypadku maszyn serii Dimension, uPrint i Fortus silniki napędzają paski zębate (osie X i Y) oraz śrubę pociągową z gwintem trapezowym (oś Z). Na stalowej platformie roboczej użytkownik umieszcza płytę (tackę) podmodelową z tworzywa sztucznego, którą po wydruku można szybko wymienić i rozpocząć następny proces. W drukarkach 3D serii Dimension na początku każdego wydruku na tacy podmodelowej w miejscu budowy modelu układana jest jedna warstwa materiału modelowego, a następnie sześć ażurowych warstw materiału podporowego. Są one układane po to, aby przygotować równą bazę pod modelem, gdyby płaszczyzna tacy był nierówna. Ponieważ materiał podporowy jest mniej wytrzymały oraz bardziej kruchy niż budulcowy, łatwiejsze. Metoda FDM (wytłaczanie tworzyw termoplastycznych) jest oderwanie wydrukowanego modelu od tacki. Ponadto pierwsza warstwa z materiału modelowego (ABS) ma na celu stabilne połączenie budowanego prototypu z płytą podmodelową, która jest także z tworzywa ABS. Dzięki temu minimalizuje się ryzyko oderwania się modelu od podstawy.

W pierwszym etapie procesu FDM jest przygotowywany wirtualny model geometryczny, który może być wykonany w dowolnym systemie 3D CAD i zapisany w formacie STL. Zdarza się, że tworzona siatka modelu jest uszkodzona, co może powodować problemy z wczytaniem do programów współpracujących z maszynami do szybkiego prototypowania. Do oglądania i analizy poprawno- ści plików STL służy wiele programów lub funkcji niektórych systemów 3D CAD, np. bezpłatny program MiniMagic firmy Materialise lub jego profesjonalna wersja MagicsRP, pozwalająca na modyfi kację i naprawę siatki trójkątów w pliku STL. Błędy w geometrii siatkowej (zapisanej w pliku STL) mogą być przyczyną błędów w wydrukach (np. gdy dwa obiekty siatkowe się przenikają). Najczęściej jednak oprogramowanie do generowania modelu warstwowego na podstawie pliku STL (zwykle przeznaczone do danej drukarki 3D), informuje o błędach i blokuje możliwość druku 3D 4. Metoda JM/JS (Jetting Modeling/Jetting Systems)

Istota procesu JM Warstwowe natryskiwanie ciekłego polimeru, zwane modelowaniem strumieniowym (ang. Jetting Modeling) lub systemami strumieniowymi (ang. Jetting Systems), polega na nakładaniu warstwy materia łu modelowego i podporowego z głowicy drukującej, a następnie jego utwardzaniu. Je żeli materiałem stosowanym w procesie JM jest fotopolimer, to utwardzanie zachodzi pod wpływem świat ła UV emitowanego z lampy zintegrowanej z głowic ą drukującą. W przypadku metody JM można stosowa ć równie ż termoplastyczny wosk (lub polimery o właściwościach podobnych do wosku), wtedy utwardzanie materiału zachodzi w wyniku jego zastygnięcia po nadruku warstwy. W systemie tym podczas budowy modelu nakładane s ą na platform ę roboczą jednocześnie dwa materiały: w odpowiednim miejscu materiał modelu i materiał podpierający model. Modele budowane są na platformie roboczej poruszającej się wzdłuż osi pionowej (Z) przestrzeni roboczej. Warstwy polimeru nakładane s ą kolejno przez głowic ę drukuj ąc ą w