4467021800

Uzasadnienie

W 2003 roku zajęcia terapeutyczne określane terminem reedukacja zostały nazwane w Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (Dz.U. Nr 11 z 2003r., poz. 114) w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach, terapią pedagogiczną. Termin ten jest obecnie wymagany jako określenie zawodowego przygotowania nauczycieli do prowadzenia takich zajęć. Istnieje zatem potrzeba zmiany nazwy studium.

Terapia pedagogiczna to termin określający specjalistyczne działania mające na celu niesienie pomocy dzieciom ujawniającym różnego rodzaju nieprawidłowości rozwoju i zachowania. Studium podyplomowe, którego dotyczy to uzasadnienie, przygotowuje nauczycieli do prowadzenia terapii w zakresie trudności w uczeniu się czytania, pisania oraz matematyki. Ten zakres trudności nazywamy specyficznymi trudnościami w uczeniu się.

Najczęściej tak psychologia jak i pedagogika opisując problemy edukacyjne dzieci sięgają po wyjaśnienia ich etiologii. Klasyfikowane są one wg rozmaitych kryteriów. Najogólniej dzieli się je na tzw. przyczyny endogenne, których źródeł poszukuje się w rozwoju dziecka i egzogenne tj. warunkowane czynnikami środowiskowymi czy też pedagogicznymi. Wśród nich na plan pierwszy wysuwają się: zaniedbania środowiskowe, niewłaściwie dobrane do możliwości dziecka metody lub treści nauczania. Traktuje się je jako swoistą „oczywistość” tzn., że często stanowią potencjalną i rzeczywistą bar ierę w procesie edukacji dziecka. Podobnie traktuje się brak motywacji ucznia, czy też obniżony iloraz inteligencji także destruktywnie wpływające na osiągnięcia edukacyjne dziecka. Natomiast problem wewnętrznych przyczyn trudności w uczeniu się stanowi przedmiot badań nie tylko dla psychologii i pedagogiki specjalnej, ale i logopedii oraz medycyny. Są dzieci, które pomimo prawidłowego rozwoju umysłowego, korzystnych warunków środowiskowych, dobrych metod nauczania a nawet pozytywnej motywacji do nauki nie mogą w przewidzianym czasie - lub wcale - nauczyć się poprawnie czytać, pisać lub liczyć. Trudności o takim charakterze określane są mianem specyficznych.

Termin „specyficzne trudności w uczeniu się” ma tę zaletę, że nie sugeruje przyczyn, lecz opisuje istotę problemu. (M. Selikowitz 1998) Określenie specyficzne dotyczące trudności w czytaniu, pisaniu lub liczeniu jest stosowane dla podkreślenia charakteru trudności w wąskim zakresie. To co wyróżnia je w sposób szczególny to fakt, że występują one u dzieci o prawidłowym rozwoju intelektualnym, które odróżniają się od tych z opóźnionym rozwojem umysłowym i uogólnionymi trudnościami w nauce.

Trudności specyficzne mają charakter wybiórczy i dotyczą wybranego aspektu edukacji i rozwoju dziecka. Uczeń ma problemy w np. w czytaniu lub ortografii, natomiast w innych obszarach edukacji trudności się nie stwierdza, a jeśli