56 S. Jewtuchowicz
terenie poszczególnych odcinków rzeki. Ochnia na całej długości płynie po otszarze zlodowacenia środkowopolskiego. Dcli na jej jest wycięta w csadach plejstoceńskich. Ogólny spadek rzeki wyncsi 0,6%o. Profil podłużny Cchni ma kształt profilu równowagi. Jedynie na odcinku strefy moreny kutnowskiej, w łagodnym nachyleniu profilu podłużnego zaznacza się załamanie dna, gdzie spadek rzeki wynosi 4°/oo (ryc. 26).
Ryc. 26. Profile doliny Ochni
I — podłużny i poprzeczne profile Ochni, II — przełom Ochni przez morenę kutnowską
Profile poprzeczne wykazują, że w górnym odcinku rzeki głębokość doliny wynosi 9 m. Dolina jest szeroka, ma płaskie dno, jest asymetryczna. Istnieją dwie terasy: zalewowa i nadzalewowa. W środkowym odcinku rzeki głębokość doliny wzrasta do 15m. Szerokość tego odcinka dochodzi do 4 km (ryc. 26, 1—5). Asymetria jest wyraźniejsza niż na odcinku źródłowym. Przeważnie stok północno-wschodni jest krótszy i bardziej stromy niż stok przeciwny. W środkowym odcinku doliny można wyróżnić terasę zalewową i ślady terasy nadzalewowej. W obrębie strefy moreny kutnowskiej głębokość doliny wynosi 15 m (ryc. 26, 6—7). Szerokość jej zmniejsza się do 2 km. Dno doliny jest płaskie. Symetryczny kształt doliny i jej zwężenie przypada na miejsce załamania profilu podłużnego w okolicy Kutna. Istnieje tu tylko terasa zalewowa. W dolnym odcinku rzeki głębokość doliny pozostaje nie zmieniona, natomiast jej szerokość ponownie wzrasta do 4 km. Na przedpolu moreny kutnowskiej początkowo zaznacza się asymetria doliny (ryc. 26, 8).