4742459824

• średnią sławkę za I roboczogodzinę, stosowaną na terenie działalności jednostki terenowej, która zawarła umowę ubezpieczenia łub w miejscu naprawy pojazdu, pod warunkiem braku możliwości dokonania naprawy na terenie działalności ww. jednostki;

b) koszty ceny części zamiennych i materiałów według wartości netto (tzn. bez irwzględnienia podatku, cła, akcyzy, itp.) ustalonych na podstawie katalogów Eurotcoc, Audatex lub innych uznanych przez UNIQATU S.A. [...]

Postanowienie to w dniu 17 września 2007 r. zostało wpisane do rejestru klauzul abuzywnych pod nr 1265.

W ocenie powoda - Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, postanowienie to było sprzeczne z treścią art. 361 § 2 k.c. ustanawiającym zasadę pełnego odszkodowania i art. 363 § 2 k.c., zgodnie z którym wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania. Wypłata odszkodowania według cen netto, a jednocześnie pobieranie składki od wartości samochodu (czyli wartości brutto) naruszała prawa słabszej strony umowy - konsumenta, albowiem cena to wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, uwzględniająca podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu tymi podatkami. Dodatkowo, zakwestionowane postanowienie nie wskazywało precyzyjnie podstawy ustalenia kosztów naprawy, w tym części zamiennych i materiałów niezbędnych do naprawy. To do ubezpieczyciela wyłącznie należał wybór podstawy przyjętej do oszacowania szkody i wysokości odszkodowania. Zakład ubezpieczeń pozostawił sobie zbyt dużą dowolność w wyborze źródła, na podstawie którego wyceniał szkodę. W ocenie Prezesa UOKiK o.w.u. powinny wprost wskazywać metody, źródła ustalania odszkodowania. Zakwestionowane postanowienie umowne kształtowało prawa i obowiązku konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, ponieważ prawa konsumenta wynikające z umowy autocasco nie były wyraźnie określone. Konsument nie był traktowany jako równorzędny partner umowy i właściwie informowany o przysługujących mu uprawnieniach. Nieprecyzyjna podstawa ustalania odszkodowania przyznawała zakładowi ubezpieczeń uprawnienie do dokonywania jednostronnego wyboru źródła wyceny już po zaistnieniu szkody, przez co narażało konsumenta na rażąco niekorzystne ukształtowanie jego sytuacji ekonomicznej. Tym samym pozostawało w sprzeczności z treścią art. 385¹ § 1 k.c.

Strona pozwana podniosła, że to ubezpieczającemu przysługuje prawo wyboru sposobu naprawienia szkody. Zakwestionowany zapis dotyczył ustalania odszkodowania

19