/„Niebieskie” fragmenty tekstu wykraczają poza obowiązujący zakres materiału./
Człowiek od dawna, na co dzień stykał się nieświadomie z działaniem enzymów, na przykład przy takich procesach jak produkcja wina lub piwa, wytwarzanie serów, czy psucie się produktów żywnościowych. W 1897 r bracia Buchner przeprowadzali fermentację alkoholową poza komórką za pomocą płynu wyciśniętego z drożdży. W 1926 r Summer otrzymał pierwszy enzym w stanie krystalicznym(ureazę).
Obecnie znanych jest tysiące enzymów klasyfikowanych zgodnie z powszechnie stosowanym systemem. Wszystkie enzymy podzielono na sześć klas głównych, a mianowicie:
1. Hydoreduktazy (katalizujące reakcje oksydoredukcyjne)
2. Transferazy (reakcje przenoszenia grup pomiędzy poszczególnymi związkami)
3. Hydrolazy (reakcje hydrolizy), należą do nich m.in. lipazy.
4. Liazy (odłączenie grup od substratu)
5. Izomerazy (reakcje izomeryzacji)
6. Ligazy (wytwarzanie wiązań między dwiema cząsteczkami)
Enzymy hydrolityczne (temat naszego ćwiczenia), pamiętamy, że hydroliza to rozpad związku pod wpływem wody, są nam doskonale znane z życia codziennego. Hydrolizie tłuszczy, tak zwanemu jełczeniu, towarzyszy niemiły zapach wolnych kwasów tłuszczowych. Szczególnie łatwo jełczeniu ulega masło. Zawiera przecież -20% wody, jest emulsją. Jako układ lipidowo-wodny, stanowi idealne środowisko do działanie hydrolaz. Enzymatyczne proszki do prania zawierają proteazy (hydroliza białek) a często i lipazy (hydroliza tłuszczy) i stąd ich efektywne działanie w łagodnych warunkach. Konie i inne zwierzęta trawożerne z pożytkiem zjadają bogate w celulozę zdrewniałe części roślin. Człowiek nie, bo w przewodzie pokarmowym nie posiada mikroorganizmów wytwarzających enzymy (celulazy) hydrolizujące celulozę do cukrów prostych.
Hydrolazy bywają skrajnie niebezpieczne. Jad większości żmij (a może i teściowych) ma w swym składzie fosfolipazy, enzymy hydrolizujące fosfolipidy, podstawowy budulec błon komórkowych. Taka fosfolipaza doprowadzając do rozpadu błon komórkowych powoduje