4742460130

12 Anita Chodkowska

mieszkaniowego i urbanistyki. Publikował liczne artykuły omawiające te zagadnienia na lamach specjalistycznych czasopism. m.in.: „Miasto”, „Dom, Osiedle, Mieszkanie”, „Życie Osiedli WSM” i innych.

W latach 1918-1920 byl członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej, następnie Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Odznaczony został m.in.: Złotą Odznaką Honorową „Za Zasługi dla Warszawy”, Sztandarem Pracy I i II klasy. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Byl dwukrotnie żonaty: z Aliną z Jankowskich i Joanną z domu Landy primo voto Brzezińską: miał dwoje dzieci.

Zmarł 25 lutego 1969 r„ pochowany został na cmentarzu Komunalnym (dawnym Wojskowym) w Warszawie.

Materiały Stanisława Tołwińskiego wpłynęły do Archiwum PAN w dwóch partiach: przekazane na podstawie protokołu Zespołu w sprawie Archiwum Stanisława Tołwińskiego z dnia 10 czerwca 1969 r. (nr w ks. nab. 890) oraz w fonnie daru od jego żony Joanny Tołwińskiej w 1979 r. (nr w ks. nab. 1518). Prace nad uporządkowaniem spuścizny podjęła Aluta Chodkowska w 1994 r. Ich wynikiem jest inwentarz opracowany zgodnie z metodami przyjętymi w Archiwum PAN, ukończony w grudniu 1996 r. Przy porządkowaniu akt instytucji posiłkowano się ogólnymi zasadami ujętymi w przykładowym jednolitym rzeczowym wykazie akt. Rozmiar spuścizny wynosi ok. 9 m.b„ zawiera ona materiały z lat 1915-1970. Podzielona została na 8 zasadniczych grap. a do inwentarza dołączono 11 aneksów. Głównym jej trzonem nie są prace naukowe, bowiem S. Tołwiński nie byl uczonym. Był spółdzielcą, budowlańcem, członkiem partii, związków i stowarzyszeń, prezydentem miasta, ministrem, posłem na Sejm. dlatego też materiały działalności są najliczniej reprezentowaną grupą. Trudno było oddzielić materiały działalności zawodowej od materiałów działalności społecznej czy politycznej i nie do końca wiadomo też, jakie powinno być ich najwłaściwsze miejsce. S. Tołwiński zwykł pracować jednocześnie w kilku instytucjach, a wszystkie one zajmowały się pokrewną tematyką. Tam gdzie było to możliwe, przy porządkowaniu materiałów starano się zachować układ nadany im przez twórcę spuścizny, a w pozostałych przypadkach zastosowano rzeczowo-chronologiczny. Ważniejsze instytucje wypunktowane zostały w przeglądzie zawartości inwentarza.