20
MARIAN WOLICKI
[10]
Poprzez proces kształcenia ustawicznego nie tylko podwyższamy swoje kwalifikacje, ale także możemy stawać się bardziej przydatni dla społeczeństwa, pełniąc konstruktywną służbę względem niego. Dzięki swoim kompetencjom pracownicy osiągają zdolność wyznaczania sobie celów społecznie ważnych, pielęgnowania wartości istotnych dla dobra wspólnego społeczności i odgrywają znaczące role w określonych dziedzinach życia społecznego i gospodarczego40. I przeciwnie, osoby nie nadążające za rozwojem nauki będą się stawać w pewnym sensie ciężarem zarówno dla swoich rodzin jak i różnych grup społecznych41. Jest więc rzeczą oczywistą, że „im więcej wie każdy człowiek, tym mądrzejsze i bardziej zaradne jest społeczeństwo”42.
5. EDUKACJA PERMANENTNA JAKO WARUNEK PEŁNEGO ROZWOJU CZŁOWIEKA
Kolejnym argumentem za potrzebą kształcenia ustawicznego jest troska o pełny rozwój człowieka. Podkreślają to niemal wszystkie publikacje na temat edukacji permanentnej.
Proces kształcenia jest bowiem niewątpliwie ściśle związany z ogólnym rozwojem i wychowaniem człowieka i jest od niego uzależniony. Rozróżnia się dwie zasadnicze koncepcje rozwoju człowieka: tradycyjną i nowoczesną, reprezentowane przez dawniejszą psychologię rozwojową i współczesną.
W tradycyjnej psychologii rozwojowej proces rozwoju ograniczano tylko do okresu dzieciństwa i młodości. Świadczą o tym choćby tytuły podręczników do psychologii rozwojowej. Najbardziej znany podręcznik do tego przedmiotu napisany pod redakcjąp. Marii Żebrowskiej nosi tytuł: „Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży”43. Podobnie tytułowane są podręczniki amerykańskiej autorki, p. E. Hurlock, również do-
40 Por. L. Dyczewski, Trwałość i zmienność kultury polskiej, Lublin 2002, s. 56-57.
41 Okrój, art. cyt., s. 2.
43 M. Żebrowska (red.). Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży, Warszawa 1976.