W celu zaprojektowania danego obwodu magnetycznego stosuje się uproszczenie przenikałności do jednej wartości w danym punkcie pracy urządzenia. W takim przypadku konkretną wartość przenikalności oblicza się jako:
~~ ii Tf /^0 flm
gdzie: Bm - szczytowa wartość przebiegu indukcji magnetycznej, Hm - szczytowa wartość przebiegu natężenia pola magnetycznego.
Funkcja ta ma pewną początkową wartość, zazwyczaj dużo większą od 1, zwaną przenikalnością początkową, następnie osiąga maksimum, po czym dla bardzo wysokich wartości pola magnetycznego, w miarę zbliżania się do nasycenia magnetycznego, wartość ta zbliża się do jedności (przenikalność względna materiału zbliża się do wartości przenikalności próżni).
Potocznego pojęcia materiał magnetyczny używa się najczęściej w odniesieniu do materiałów ferromagnetycznych lub
ferrimagnetycznych (jak np. ferrytów). Rdzenie toroidalne wykorzystuje się do budowy symetryzatorów antenowych.
Ferromagnetyki są grupą najbardziej znaczących i najszerzej stosowanych materiałów magnetycznych. W zależności od aplikacji dzieli się je na trzy podgrupy. Są to materiały magnetycznie: miękkie, twarde i półtwarde. W zależności od sposobu wytwarzania, składu chemicznego, obróbki oraz zastosowania, te trzy podgrupy dzielą się z kolei na szereg mniejszych kategorii.
Magnesy stałe należą do tzw. materiałów magnetycznie twardych.
Materiały z blach magnetycznych wykorzystuje się do budowy transformatorów zasilających. Stosuje się w nich tzw. blachy transformatorowe.
W jednolitym kawałku stali indukują się tzw. prądy wirowe które są niekorzystne min. dlatego że nagrzewają rdzeń i powodują straty czyli obniżają sprawność transformatora. Prądy te powstają na skutek zmian
8
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego