490574429

Rys. Transakcja handlowa z wykorzystaniem factoringu

Źródło: K. Kreczmańska-Gigoł „Prawa i obowiązki dłużnika facioringowego”, w: Vademecum Podatkowo-ATs/fgowe, nr 2/2006, s. 43

Opis transakcji handlowej (patrz rys.):

1.    Przedsiębiorca sprzedaje za kwotę 50 tys. zł swoje produkty kontrahentowi z odroczonym terminem płatności, udzielając mu kredytu kupieckiego na 30 dni.

2.    Kontrahent jest zobowiązany zapłacić przedsiębiorcy 50 tys. zł, najpóźniej 30-tego dnia.

3.    Przedsiębiorca sprzedaje następnego dnia (po dokonaniu sprzedaży kontrahentowi) swoją wierzytelność (należność) w wysokości 50 tys. zł instytucji factoringowej.

4.    Instytucja factoringowa przyjmuje wierzytelność, a w zamian płaci przedsiębiorcy kwotę 50 tys. zł, pomniejszoną o odsetki, prowizje i opłaty za usługi dodatkowe.

5.    Przedsiębiorca informuje kontrahenta (dłużnika) o zmianie wierzyciela i o tym, że musi on dokonać płatności na rachunek instytucji factoringowej.

6.    Najpóźniej 30-tego dnia dłużnik przekazuje wierzytelność instytucji factoringowej.

Factoring polega zatem na nabywaniu przez specjalistyczne instytucje factoringowe bieżących, nieprzeterminowanych wierzytelności od przedsiębiorstw, którym należności te przysługują z tytułu dostarczonych produktów i usług.

Powszechne jest bowiem zawieranie transakcji handlowych w oparciu o kredyt kupiecki, zaś cykle rozliczeniowe między dostawcą i odbiorcą coraz bardziej wydłużają się. Wzmożone jest zatem zapotrzebowanie przedsiębiorstw na środki pieniężne, niezbędne do finansowania bieżącej działalności.

Umowa factoringu dotyczy jedynie wierzytelności krótkoterminowych. Przeważnie termin, do którego dłużnik ma dokonać zapłaty wynosi 14 dni od momentu zawarcia umowy, rzadko natomiast przekracza 120 dni.

W Polsce faktoring stanowi umowę nienazwaną, z tego też względu do umowy tej mają zastosowanie przepisy Kodeksu cywilnego regulujące inne rodzaje umów.

Formalnie finansowanie faktoringowe regulowane jest umową między instytucją faktoringową a klientem (faktorantem), w której określa się okres trwania usługi finansowej, zasady bieżącego sprzedawania wierzytelności, sposób płatności, dokumentację wierzytelności.

Za swoje usługi faktor pobiera następujące opłaty:

• odsetki w wysokości wynikającej z aktualnej stopy procentowej na rynku finansowym.