krótszych odcinkach niż gruby ethernet. Podłączenie następuje bezpośrednio do interfejsu sieciowego (karty sieciowej) komputera;
• skrętka — najnowsza odmiana, nie wymagająca elektromagnetycznej izolacji w postaci kabla koncentrycznego. W odróżnieniu od poprzednich wersji, które pozwalają na połączenie biegnące od komputera do komputera, skrętka umożliwia bezpośrednie połączenie każdego z komputerów wprost do koncentratora lub przełącznika (ang. switch).
Wszystkie odmiany oparte są na tej samej pakietowej technologii komunikacyjnej. W technologii ethernetowej sprzęt nie wspiera niezawodnego przenoszenia danych — nadawca nie jest informowany o tym, czy pakiet został dostarczony. Gdy komputer odbiorca zostanie wyłączony, pakiety skierowane do niego będą po prostu gubione w sieci.
Komunikacja w sieci Ethernet oparta jest na wymianie pakietów o ustalonym formacie. Pakiet przenoszony przez Ethernet nazywany jest ramką ethernetową. Jedną z podstawowych informacji przenoszonych przez ramkę jest adres sprzętowy odbiorcy, na podstawie którego komputer odbierający ramkę rozpoznaje, że ramka została skierowana właśnie do niego.
Adresy ethernetowe są adresami sprzętowymi. Są to 48-bitowe adresy przypisane na stałe do interfejsów sieciowych. Producenci interfejsów wykupują zakresy adresów ethernetowych od IEEE (instytucja zajmuje się m. in. zarządzaniem i przydzielaniem adresów ethernetowych) i przypisująje po kolei kolejnym egzemplarzom kart. Dzięki temu żadne dwie karty interfejsu nie mają tego samego adresu ethernetowego.
12
Wersja: 1.1