Uporządkowanie faktów, pojęć, reguł, zasad wynikających z prezentowanych treści tematycznych wykładu dostarcza słuchaczowi okazji do opanowania tych treści oraz zminimalizowania skutków falowania wagi [Pytkowski 1985, s. 219; Lewowicki 1986, s. 38 i n.; Kruszewski 1987, s. 19 i n.; Johnson 1993, s. 68 i n.].
Istotną sieć powiązań między wykładem, a samodzielną pracą słuchaczy tworzą ich notatki. Notowanie jest to przelewanie na papier w możliwie skróconej, ale wyraźnej i jasnej formie myśli, wniosków i skojarzeń. Dzieje się tak dlatego, iż notowanie jest podstawowym sposobem pracy słuchaczy podczas wykładu.
Dobra notatka powinna zawierać główne myśli wykładu - tak ułożone, że wiernie oddają jego strukturę, a wiadomości podstawowe dają się wyraźnie oddzielić od pomocniczych. W notatce takiej powinny się znaleźć wszystkie definicje i nowe pojęcia oraz nazwy.
Rysunek 2. Schemat sporządzania notatek
ZANOTOWANIE
TEMATU
PROBLEMY UJĘTE W WYKŁADZIE
TEZY, DEFINICJE, WAŻNE FAKTY
STENOGRAF WYKŁADU
Źródło: [R. Król 1991, s. 16]
Słuchacz, który zna zasady właściwego notowania wykładu, prędzej opanuje tę umiejętność. W literaturze przedmiotu przyjęto następujące zasady notowania wykładu:
• ujęcie planu wykładu;
• zaznaczenie przejścia pomiędzy poszczególnymi porcjami;
18