Podczas wyboru płaszczyzny podziału formy należy kierować się następującymi wskazówkami:
- płaszczyzna podziału formy powinna umożliwiać łatwe wyjęcie przedmiotu z formy, dlatego powinna przechodzić przez największy przekrój odlewu.
-jeśli jest to możliwe, przedmiot powinien znajdować się w jednej połówce formy.
- odpowiedzialne powierzchnie odlewu powinny być usytuowane w dolnej połówce formy (zanieczyszczenie żużlem i masą formierską.
Na wszystkich powierzchniach odlewu, które mogą być poddane obróbce mechanicznej należy przewidzieć naddatek na obróbkę skrawaniem. Naddatki te zależne są od klasy odlewu (od I do V), od największego wymiaru gabarytowego i wymiaru mierzonego - dla żeliwa szarego, odlewanego w formach piaskowych, mieszczą się w granicach 2-10 mm.
Do naddatków technologicznych zaliczamy:
- wypełnienie wnęk i otworów odlewanych jako pełne i dopiero później wykonywanych obróbką skrawaniem,
- naddatki wynikające z pochyleń ścian odlewu,
- dodatkowe nadlewki służące do uchwycenia przedmiotu podczas obróbki,
- żebra zapobiegające odkształceniu lub pękaniu przedmiotu.
Nie jest ściśle określone kiedy otwory mają być odlane z odpowiednim nadddatkiem na obróbkę skrawaniem, a kiedy wykonywane są jako pełne i dopiero później obrabia się je mechanicznie. Jednak na podstawie doświadczeń przyjęto pewne ogólne zależności; dla odlewów żeliwnych wykonanych w formach piaskowych zależą one od grubości ścianki odlewu.
Grubość ścianki odlewu [mm] 6-10 20-30 10-50
Min. średnica odlewanego otworu [mm] 6-10 10-15 12-18
Pochylenie ścian jest niezbędne, aby było możliwe wyjęcie odlewu z formy. Kąt tego pochylenia zależy od wysokości odlewu i waha się w granicach od 30’ do 3°.
Układ wlewowy doprowadza ciekły metal do wnęki formierskiej. Na rysunku oznacza się go za pomocą linii dwukropkowej. Układ wlewowy składa się zazwyczaj z wlewu głównego ze zbiornikiem wlewowym, belki wlewowej, wlewów doprowadzających i przelewów lub nadlewów.
wlew doprowadzający
2