Protokoły trasowania
Protokoły trasowania dynamicznego są wykorzystywane przez routery do pełnienia trzech funkcji:
- wyszukiwania nowych tras,
- przekazywania do innych routerów informacji o znalezionych trasach,
- przesyłanie pakietów za pomocą owych routerów.
Rozróżniamy trzy kategorie protokołów trasowania dynamicznego:
- protokoły wektora odległości,
- protokoły zależne od stanu złącza,
- protokoły hybrydowe.
Trasowanie oparte na algorytmach wektora odległości polega na okresowym przesyłaniu przez routery kopii tablic trasowania do najbliższych sąsiadów. Każdy odbiorca dodaje do niej wektor odległości (własną „wartość” odległości) i przesyła ją do swoich najbliższych sąsiadów. Proces przesyłania odbywa się we wszystkich kierunkach jednocześnie. Pozwala to każdemu routerowi poznać inne routery w sieci oraz stworzyć sumaryczny obraz odległości w sieci. Sumaryczna tablica odległości wykorzystywana jest do uaktualnienia tablic trasowania każdego routera. Po zakończeniu tego procesu routery posiadają informacje na temat odległości zasobów sieciowych. Protokołem opartym o wektor odległości jest RIP (Routing Information Protocol). Dla określenia najlepszej ścieżki, protokół ten wykorzystuje dwie metryki odległości, których wartości zależą od czasu i są mierzone znakami kontrolnymi i liczbą skoków.
Algorytm trasowanie na podstawie stanu łącza wykorzystuje złożoną bazę danych opisującą topologię sieci. Protokoły stanu łącza zbierają i przechowują pełną informację na temat routerów sieci oraz sposobu ich połączenia. Informacje są zbierane z wykorzystaniem pakietów LSP (Link - State Packet), które są przesyłane pomiędzy bezpośrednio połączonymi routerami. Każdy router, który wymienił pakiety LSP buduje na ich podstawie topologiczną bazę danych. Następnie tablica trasowania uaktualniana jest o informację dostępności punktów docelowych sieci, obliczoną według algorytmu SPF (Shortest Path First).
Trasowanie hybrydowe wykorzystuje cechy protokołów opartych na wektorze odległości i stanie łącza, przy jednoczesnym ominięciu ich ograniczeń wydajnościowych i innych wad.
Trasowanie statyczne polega na przesyłaniu pakietów przez z góry określone porty routerów. Po skonfigurowaniu routerów statycznych ich rola zostaje ograniczona tylko do przesyłania pakietów. Trasowanie statyczne przewidziane jest do wykorzystania w małych sieciach, w których przesyłanie danych do wszelkich punktów docelowych odbywa się po tej samej ścieżce.
Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.
1. Jakie urządzenia są stosowane w sieciach rozległych?
2. Jakimi cechami charakteryzują się sieci WAN?
3. Jakie metody komutacji są wykorzystywane w urządzeniach transmisyjnych stosowanych w sieciach WAN?
4. Co oznacza skrót PVC?
5. Jakie kategorie sprzętu komunikacyjnego stosuje się w sieciach WAN?
6. W jakim celu w sieciach WAN stosuje się adresy międzysieciowe?
7. Jakimi nieprawidłowościami mogą skutkować powtarzające się adresy w sieciach rozległych?
8. Czym charakteryzują się urządzenia posiadające adresy anycast?
9. W jakim celu w sieciach WAN stosuje się tunelowanie?
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego"