5323883566

Symbolika oznaczeń czynników chłodniczych jest związana z pochodzeniem (naturalne lub syntetyczne) oraz pierwiastkami tworzącymi dany czynnik. Związki fluorochlorowcopochodne węglowodorów alifatycznych nazywane są popularnie freonami i są obecnie najczęściej stosowanymi czynnikami w urządzeniach małej i średniej mocy. Dokładna systematyka opisana jest w normie PN/M-04611 - Chłodnictwo. Oto kilka przykładów:

R-134a (CH₂FCF₃): Bardzo często stosowany freon. ODP=0, GWP=1600.

R-410a : Cyfra 4 na początku oznacza mieszaniny nieazeotropowe.

R-290 (C₃H₈): Propan.

R-729 : Powietrze. Cyfra 7 na początku oznacza grupę czynników naturalnych (m.in. CO2, amoniak, woda, ciekły hel).

W ostatnich latach opracowano nową systematykę która określa wpływ danego czynnika na środowisko naturalne. Wprowadza ona następujące oznaczenia:

CFC (chloro-fluoro-carbons) - w pełni halogenowe pochodne węglowodorów. Najgroźniejsze pod względem niszczenia atmosfery, są całkowicie zakazane do stosowania w instalacjach chłodniczych.

HCFC (hydro-chloro-fluoro-carbons) - nie w pełni halogenowe pochodne węglowodorów. Również wpływają na degradacje warstwy ozonowej, jednak w znacznie mniejszym stopniu niż związki CFC.

HFC (hydro-fluoro-carbons) - nie w pełni halogenowe węglowodory, które nie zawierają w swoim składzie atomów chloru i bromu. Związki te są bezpieczne dla warstwy ozonowej.

FC (fluoro-carbons) - związki w których wszystkie atomy wodoru zastąpione są atomami fluoru.

HC (hydro-carbons) - węglowodory. Ponieważ są to związki naturalne, to uznaje się je za najbardziej przyjazne środowisku.

6. Dolne źródła ciepła.

Dolnym źródłem ciepła może być każdy ośrodek posiadający odpowiednią temperaturę i pojemność cieplną gwarantującą odparowanie czynnika chłodniczego, oraz ciągłą pracę urządzenia. Takim ośrodkiem dla chłodziarki jest np. wnętrze lodówki lub klimatyzowanego samochodu. Dla Pomp ciepła rozwiązań na dolne źródło ciepła jest bardzo dużo, oto kilka najczęściej stosowanych:

•    Powietrze: posiada wręcz nieograniczoną pojemność cieplną, jednak przy mocno ujemnych temperaturach efektywność urządzeń drastycznie spada. Niewątpliwą zaleta wykorzystywania powietrza zewnętrznego jako źródła ciepła jest jednak jego dostępność i najniższe koszty instalacji.

•    Grunt: najpopularniejsze źródło energii dla pomp ciepła. Największą pojemność cieplną posiadają grunty wilgotne np. gliniaste a najmniejszą grunty suche np. piaszczyste. Energia zmagazynowana przy powierzchni ziemi pochodzi głownie od promieniowania słonecznego, natomiast wraz z głębokością rośnie udział energii pochodzącej z wnętrza ziemi (geotermalnej). Powszechnie stosuje się dwa sposoby wykorzystania energii gruntu: poprzez tzw. kolektory poziome lub pionowe.