5469091687

MIKROSKOPOWA OCENA DEGRADACJI SORBENTÓW OPARTA NA ANALIZIE ŚREDNICY CZĄSTEK

Andrzej Pawlikowski¹, Jolanta Blaszczak', Piotr Drączkowski^{2 3}, Ireneusz Sowa¹ 'Katedra i Zakład Chemii Analitycznej, Wydział Farmaceutyczny z Oddziałem Analityki Medycznej, Uniwersytet Medyczny w Lublinie, ul. Chodźki 4a, 20-093 Lublin

²Katedra i Zakład Syntezy i Technologii Chemicznej Środków Leczniczych, Wydział Farmaceutyczny z Oddziałem Analityki Medycznej, Uniwersytet Medyczny w Lublinie, ul. Chodźki 4a, 20-093 Lublin

Różnorodność metod analitycznych oraz warunków, w jakich przeprowadzane są procesy rozdziału, wymaga stosowania sorbentów o określonych właściwościach. Jednym z najważniejszych czynników decydujących o wykorzystaniu danej fazy stacjonarnej jest jej odporność na działanie niekorzystnych warunków analizy. W celu zwiększenia trwałości chromatograficznych faz stacjonarnych, przeprowadza się ich modyfikację. Czynnikami modyfikującymi powierzchnię sorbentów są różnego rodzaju kompozyty, materiały syntetyczne oraz polimery [1,2].

Obecnie najczęściej stosowanym sorbentem w metodach rozdzielczych jest żel krzemionkowy. Do jego najważniejszych zalet należy wytrzymałość mechaniczna oraz dobre właściwości rozdzielcze. Z powodu jego degradacji w roztworach o skrajnych wartościach pH oraz nietrwałości w podwyższonej temperaturze, rozpoczęto poszukiwania nowych faz stacjonarnych opartych na krzemionce. Jednym z polimerów wykorzystanych do modyfikacji powierzchni żelu krzemionkowego jest polianilina (PANI). Posiada ona unikalne właściwości. Wykazuje zdolność przewidzenia prądu elektrycznego, jest stabilna w środowisku o ekstremalnych warunkach pH oraz niewrażliwa na działanie temperatury do 250°C.

Aby określić stabilność danego sorbentu konieczne jest zastosowanie wiarygodnej metody, która w sposób jednoznaczny umożliwia ocenę stopnia jego degradacji. Jedną z takich metod jest pomiar zmian średnic}' cząstek sorbentu, który został poddany działaniu określonego czynnika. W celu zweryfikowania odporności nowo otrzymanej fazy stacjonarnej (Si - PANI) [3], przeprowadzono mikroskopową obserwację zmian średnicy cząstek żelu krzemionkowego i żelu modyfikowanego warstwą poiianiliny, traktow anych roztw orami o pH w zakresie 9-11.

7

1

   R. Zein, E. Munaf, T. Takeuchi, T. Miwa, Fresenius J. Anal. Chem (1997) 357,466-468.

2

   W. Hu, P.R. Haddad, K. Tanaka, M. Mori, K. Tekura, K. Hasebe, M. Ohno, N. Kamo, J. Chromatogr.A 997 (2003) 237-242.

3

   J. Stejskal, I.Sapurina, Pure Appl. Chem. 77 (2005) 815-826.