5469092196

(obszar mający znaczenie dla Wspólnoty Europejskiej) obejmujący koryto rzeki Czarny Dunajec, których granice przebiegają około 150 m na południowy zachód od miejsca projektowanych prac (zał. 2).

3.2 Budowa geologiczna

Opis budowy geologicznej przedstawiono w oparciu o literaturę, Szczegółową mapę geologiczną Polski oraz wyniki archiwalne wierceń otworów studziennych i badawczych zlokalizowanych w najbliższym sąsiedztwie projektowanej studni (zał. tekst. 3).

Przedmiotowy teren znajduje się w południowej części fliszowych Karpat Zewnętrznych. Najstarsze podłoże stanowią utwory fliszowe płaszczowiny magurskiej, graniczącej od południa z Pienińskim Pasem Skałkowym rozdzielającym dwie główne struktury tektoniczne Karpat: Karpaty Zewnętrzne oraz Karpaty Wewnętrzne.

Po utworzeniu obu struktur tektonicznych, nastąpiło w neogenie głębokie obniżenie powierzchni utworów starszych w strefie kontaktowej (obszar obecnej Kotliny Orawsko-Nowotarskiej) i wypełnienie powstałego w ten sposób zapadliska grubym kompleksem iłów, mułów, kredy jeziornej oraz wkładek węgli brunatnych. Na analizowanym terenie neogeńskie iły nawiercono tylko w otworze nr 3 na głębokości 37 m. Na utworach neogenu zalegają czwartorzędowe osady rzeczne i wodnolodowcowe generalnie reprezentowane przez: różnie wysortowane piaski, pospółki, żwiry i otoczaki oraz pyły i gliny. Profil osadów czwartorzędowych jest bardzo zmienny zarówno w rozprzestrzenieniu poziomym jak i pionowym. Nawet dobrze wysortowane osady gruboziarniste (piaski, żwiry i otoczaki) miejscami zawierają domieszki frakcji drobnych gliniasto-pylastych. Osady piaszczyste oraz gruboziarniste występują bezpośrednio od powierzchni, albo pod przykryciem pyłów i glin, o miąższości dochodzącej do kilku metrów. Łączna miąższość osadów czwartorzędowych wynosi od kilkudziesięciu do ponad stu metrów. W miejscu projektowanej studni St-1 osady gruboziarniste (żwiry, otoczaki i pospółki) mogą występować do głębokości około 35 m. Poniżej mogą być one podścielone glinami z wkładkami otoczaków i żwirów, których obecność stwierdzono w sąsiednich otworach na głębokości od około 20 m do około 40 m.

7