5520989164

Podstawowym układem ciągów liniowych w sieci napowietrznej SN powinien być stosowany obecnie układ magistralno-odgałęźny ze stacjami na pojedynczych odczepach, lecz z liczbą stacji i długością ogólną ciągle przypadającą na 1 wyłącznik, ograniczoną odpowiednio do gęstości obciążenia. Poza tym magistrala powinna mieć możliwość drugostronnego zasilania, natomiast odgałęzienia mogą nie mieć połączeń rezerwujących, chociaż celowość ich stosowania w sporadycznych przypadkach może być uzasadniona. Ciągłość zasilania w takich układach zależy od ogólnej długości ciągu liniowego i liczby stacji przypadających na jeden wyłącznik oraz od liczby innych łączników umożliwiających selektywne odcinanie uszkodzonych fragmentów ciągu, czy też tylko umożliwiających wyłączenie i załączenie w nich obciążenia. Racjonalne rozwiązanie takiego układu wymaga więc odpowiednich łączników (rys. 1).

Stosowanie łączników selektywnie odcinających uszkodzone fragmenty sieci zmniejsza ograniczenia co do ogólnej długości ciągu liniowego oraz zmniejsza, a w skrajnym przypadku wyklucza, celowość stosowania urządzeń do odcinkowej lokalizacji uszkodzonych fragmentów ciągu liniowego, nie wykluczając celowości stosowania urządzeń do dokładnej lokalizacji uszkodzenia.

Stacje transformatorowe SN/nn powinny być lokalizowane możliwie w środku obciążenia oraz tak, aby możliwe było wyprowadzenie jak największej liczby torów.

Ogólna charakterystyka sieci niskiego napięcia

Sieć nn jest siecią najstarszą i postęp techniczny w niewielkim stopniu wpłynął na jej rozwiązania, nawet w sieciach budowanych w ostatnich latach. Prostota i znaczna unifikacja rozwiązań jest więc podstawowym warunkiem unowocześnienia i rozbudowy tych sieci. Dla sieci niskiego napięcia przewiduje się układy otwarte. Rozpatruje się jednak celowość stosowania tzw. uproszczonej sieci zamkniętej jako jednego ze sposobów poprawy warunków napięcia w sieciach istniejących.

W sieciach napowietrznych niezależnie od rodzaju przewodów linii (gołe czy izolowane), ze względu na krótkie czasy napraw elementów przewiduje się układ magistralno-odgałęźny z magistralą zasilaną jednostronnie, połączenia rezerwujące ewentualnie tylko dla pojedynczych odbiorców wymagających takiej rezerwy oraz przyłącza i odgałęzienia przyłączone bezpośrednio do linii bez łączników.

Dla obszarów wiejskich podstawowym rozwiązaniem powinna być sieć z przewodów izolowanych, zawieszanych na słupach (wiązka skręcona z 4-5 przewodów izolowanych, w której przewód zerowy jest zarazem przewodem nośnym), natomiast przy zabudowie ciągłej lub zwartej - sieć kabli ziemnych lub mieszana, kabli ziemnych i przewodów izolowanych. Tradycyjne linie z przewodami gołymi powinny być tylko rozwiązaniem uzupełniającym, stosowanym na terenach o zabudowie rozproszonej i niezadrzewionych.

Dla sieci SN preferowane są przewody izolowane o niepełnej izolacji typu PAS prowadzone na izolatorach w układzie fińskim. Dla sieci nn preferowane są przewody izolowane typu A_s x S_n o pełnej izolacji i przewodzie neutralnym nośnym, skręcone w warkocz, prowadzone w układzie fińskim na hakach [9, 111.