5520989163

dalszej perspektywie.

Sieci rozdzielcze SN powinny być jednostopniowe o napięciu 20 lub 15 kV w zależności od lokalnych warunków; napięcie 20 kV uznaje się jednak za preferowane, tzn. jego dotychczasowe strefy występowania powinny się rozszerzać wskutek stopniowego przechodzenia na to napięcie w tych sieciach, w których obecnie występują niższe napięcia -przede wszystkim 6 i 10 kV, ale również i napięcie 15 kV, zwłaszcza w przypadku sieci napowietrznych. Linie napowietrzne 15 kV (ze znikomymi wyjątkami) mają izolację na napięcie 20 kV.

Dla sieci miejskich i terenowych 6 i 10 kV nie ma uzasadnienia przechodzenie na napięcie 15 kV (jako alternatywa 20 V), nawet jeżeli w otoczeniu miasta występuje obecnie sieć 15 kV. Argument mówiący o tym, że istnieje możliwość korzystniejszej współpracy sieci miejskiej z siecią terenową w przypadku zachowania jednego napięcia, nie jest istotny w świetle korzyści, jakie uzyskuje się z przejścia na 20 kV zamiast na 15 kV.

Przy uznaniu 20 kV za napięcie preferowane bardzo istotny był fakt, że w przyszłości w żadnym z krajów europejskich napięcie 15 kV nie będzie stosowane (unifikacja międzynarodowa). Fakt istnienia w całym kraju bardzo dużej sieci 15 kV jest jednak ważny i w związku z tym należy się liczyć z występowaniem napięcia 15 kV przez długi jeszcze czas, a więc i koniecznością produkcji niektórych urządzeń na napięcie 15 i 20 kV, jak również pewnej liczby urządzeń przełączalnych z 15 na 20 kV.

Napięcie sieci rozdzielczych niskiego napięcia ze względu na unifikację międzynarodową od 1 stycznia 2004 wynosi 400/ /230 V. Zmiana ta była podyktowana względami unifikacji napięcia odbiorników niskiego napięcia, co wymagało stopniowego dostosowania sieci nn do nowych warunków.

Charakterystyka sieci średniego napięcia

Sieci średniego napięcia powinny pracować zasadniczo w układach otwartych, nie należy też przewidywać pracy równoległej transformatorów SN/nn w stacjach zasilających ze względu na ograniczenie prądów zwarcia. Jako standardowe prądy zwarcia dla sieci SN są uzasadnione dwa ich poziomy z tym, że dla krajowych warunków istnieją praktycznie dwa możliwe warianty [1,8, 13]:

a)    10 kA jako poziom podstawowy i 12,5 kA jako specjalny, stosowany na wybranych obszarach;

b)    8 kA jako poziom dla sieci wiejskich i 12, 5 kA dla sieci miejskich.

Każdy z wariantów ma swoje wady i zalety, a definitywne rozstrzygnięcie między nimi na płaszczyźnie pełnego rachunku optymalizacyjnego jest praktycznie niemożliwe, zwłaszcza gdy trzeba uwzględnić jednocześnie warunki sieci 15 i 20 kV.

Proponuje się przyjąć bardziej elastyczny wariant a).

W obszarach podmiejskich i małych miast typowym rozwiązaniem powinna być sieć kablowa, a w strefach wiejskich - sieć napowietrzna z niewielkim udziałem kabli (jako fragmentów sieci napowietrznych) lub izolowane linie SN [10, 11].